بوی امدن

( بوی آمدن ) بوی شایع شدن . یا بوی از چیزی آمدن مجازا دلیل چیزی بودن . نشانه چیزی داشتن .

( بوی آمدن ) بوی آمدن. [ م َ دَ ] ( مص مرکب ) بوی شایع شدن. ( مجموعه ٔمترادفات ص 67 ). رسیدن بوی و عطر بمشام :
صبح امروز خدایا چه مبارک بدمید
که همی از نفسش بوی عبیر آمد و بوی.- بوی از چیزی آمدن ؛ مجازاً، دلیل چیزی بودن. نشانه چیزی داشتن :
بوی آلودگی از خرقه صوفی آید
سوز دیوانگی از سینه دانا برخاست.- || کنایه از کمال خوف و خطر بودن. ( آنندراج ) :
که با آنکه پهلو دریدم چو میغ
همی آید از پهلویم بوی تیغ .- بوی خون آمدن از چیزی ؛ کنایه از کمال خوف و خطر بودن در آنجا. ( از آنندراج ) :
کی صبا را با شمیمش جرأت آمیزش است
یوسف من بوی خون می آید از پیراهنش.سرنوشتم گر شهادت نیست در کویت چرا
بوی خون می آید از خاکی که بر سر میکنم.رجوع به ترکیب قبل شود.
- بوی شیر آمدن از دهان یا لب کسی ؛ کنایه از زمان شیرخوارگی. ( آنندراج ) :
مگر از همت مردانه سازد کوهکن کاری
وگرنه از دهان تیشه بوی شیر می آید.از لب افلاک بوی شیر می آید هنوز
کاختلاط ما و جانان ربط چندین ساله بود.- بوی مشک آمدن از چیزی ؛ کنایه از نهایت خوبی و کمال انتفاع در سودا و معامله بود. ( آنندراج ) :
بوی مشک از نفس سوخته اش می آید
در دل هر که کند ریشه خط مشکینش.