کاغذ پوستی

کاغذ پوستی: در دوران نسخه نویسی، برای کتابت مُصحَف ( قرآن ) و گاهی برای نوشته های هنری از پوست حیوانات استفاده می کرده اند، به این صورت که آن را نازک ساخته و سپس بر آن مهره می زده اند تا صاف و ملایم شده و حالت شکنندگی نداشته باشد. کاغذ پوستی را بیشتر از پوست آهو - خاصه پوست دل آهو - به عمل می آورده اند. نسخه هایی از قرآن و نوشته های هنری - که کاغذ آنها از پوست آهو ساخته شده - در کتابخانه های جهان موجود است.