مردم شناس

( صفت ) ۱- آنکه اخلاق و آداب مردم رت بشناسد : شود پیش اوخوار مردم شناس چوپاسخ دهد زود یابد سپاس . ( شا )

مردم شناس. [ م َ دُ ش ِ ] ( نف مرکب ) صاحب فراستی که با یک نظر ارج و پایه دیگران را بشناسد. صاحب بصیرت.که گرانمایگان را از سفلگان تشخیص دهد :
مرا از تو آنگاه بودی سپاس
ترا خواندی شاه مردم شناس.شود پیش او خوار مردم شناس
چو پاسخ دهد زو نیابد سپاس.دگر لشکری کز خراسان بدند
جهانجوی و مردم شناسان بدند.از او در دل هر کس آید هراس
چو بینند کو هست مردم شناس.سپاس خدا کن که بر ناسپاس
نگوید ثنا مرد مردم شناس.همان استواران مردم شناس
به من بر گمارند و دارند پاس.|| کسی که از علم مردم شناسی بهره ای یافته یا متخصص شده است. رجوع به مردم شناسی شود. || ( ن مف مرکب ) سرشناس. که بین مردم شناخته شده و مشهور است.

۱. آن که اخلاق و آداب مردم را بشناسد، شناسندۀ مردم.
۲. عالم به علم مردم شناسی.