( صفت ) آنکه افراد آدمی را بکشد جلاد میرغضب : ز پرده بگیسو بریدش کشان بر روز بانان و مردم کشان . ( شا )
مردم کش
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
مردم کش. [ م َ دُ ک ُ ] ( نف مرکب ) کشنده مردم. آدمکش. قاتل. جلاد. میرغضب :
ز پرده به گیسو بریدش کشان
گرفتار در دست مردم کشان.
گرفتار در دست مردم کشان.
ز بیهودگی یار مردم کشان.
زمردم خوری چون نترسد کسی.
ز پرده به گیسو بریدش کشان
گرفتار در دست مردم کشان.
فردوسی.
ز نیکی جدا مانده ام زین نشان گرفتار در دست مردم کشان.
فردوسی.
همی بود گرسیوز بد نشان ز بیهودگی یار مردم کشان.
فردوسی.
ز مردم کشی ترس باشد بسی زمردم خوری چون نترسد کسی.
نظامی.
فرهنگ عمید
آدم کش، قاتل، خون ریز.
پیشنهاد کاربران
به کسی که مردم کشی راه می اندازد را گویند
کلمات دیگر: