میرزا عبدالله فراهانی (۱۲۲۲ خورشیدی، شیراز - ۱۲۹۷ خورشیدی)، استاد برجستهٔ موسیقی ایرانی و نوازندهٔ سرشناس سه تار و تار بود. او از چهره های تأثیرگذار در موسیقی ایرانی بود و ردیف موسیقی ایرانی را به نظم درآورد. میرزا عبدالله، فرزند آقاعلی اکبر، نوازندهٔ تار دوران ناصرالدین شاه و پدر احمد عبادی نوازندهٔ بزرگ سه تار بود.
میرزا عبدالله، دومین فرزند آقا علی اکبر فراهانی (بعد از میرزا حسن) بود و در سال ۱۲۲۲خورشیدی (۱۲۶۱ قمری) در شیراز زاده شد. وی نخستین آموزش های خود را نزد برادر بزرگترش میرزا حسن گذراند و پس از آن نزد پسر عمو و ناپدریش آقا غلامحسین آموزش های خود را تکمیل کرد و به برادر کوچکتر خود آقا حسینقلی هم آموخت.
از شاگردان او می توان مهدی قلی هدایت، فرصت شیرازی، ابوالحسن صبا، حسین هنگ آفرین، سید حسین خلیفه، مهدی خان صلحی، اسماعیل قهرمانی، سید مهدی دبیری، حاج آقا مجرد ایرانی و فرزندش احمد عبادی را نام برد.
وی با تجدید نظر در دستگاه های دوازده گانه موسیقی ملی ایران و ادغام بعضی از آن ها با هم، هفت دستگاه کامل و مجزا پدیدآورد که این هفت دستگاه توسط سه تن از شاگردانش به نام های میرزا نصیر، فرصت شیرازی و مهدی قلی هدایت طی هفت سال نت نویسی شد.
میرزا عبدالله، دومین فرزند آقا علی اکبر فراهانی (بعد از میرزا حسن) بود و در سال ۱۲۲۲خورشیدی (۱۲۶۱ قمری) در شیراز زاده شد. وی نخستین آموزش های خود را نزد برادر بزرگترش میرزا حسن گذراند و پس از آن نزد پسر عمو و ناپدریش آقا غلامحسین آموزش های خود را تکمیل کرد و به برادر کوچکتر خود آقا حسینقلی هم آموخت.
از شاگردان او می توان مهدی قلی هدایت، فرصت شیرازی، ابوالحسن صبا، حسین هنگ آفرین، سید حسین خلیفه، مهدی خان صلحی، اسماعیل قهرمانی، سید مهدی دبیری، حاج آقا مجرد ایرانی و فرزندش احمد عبادی را نام برد.
وی با تجدید نظر در دستگاه های دوازده گانه موسیقی ملی ایران و ادغام بعضی از آن ها با هم، هفت دستگاه کامل و مجزا پدیدآورد که این هفت دستگاه توسط سه تن از شاگردانش به نام های میرزا نصیر، فرصت شیرازی و مهدی قلی هدایت طی هفت سال نت نویسی شد.
wiki: میرزا عبدالله فراهانی