چوگان زننده با آلت چوگان ضربه وارد کننده ٠
چوگان زن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
چوگان زن. [ چ َ / چُو زَ ] ( نف مرکب ) چوگان زننده. با آلت چوگان ضربه واردکننده. آنکه با چوگان بازی کند. که چوگان زند. زننده چوگان :
گر آن دو عارض رخشان ز فعل یزدان است
ز فعل اهرمن است آن دو زلف چوگان زن.
گر آن دو عارض رخشان ز فعل یزدان است
ز فعل اهرمن است آن دو زلف چوگان زن.
امیرمعزی ( از آنندراج ).
کلمات دیگر: