رنجه گشتن

بتعب افتادن آزرده شدن متاذی شدن

رنجه گشتن. [ رَج َ / ج ِ گ َ ت َ ] ( مص مرکب ) به تعب افتادن. آزرده شدن. متأذی شدن. رنجه شدن. رنجیده شدن. رنجیدن. رجوع به رنجه شدن و رنجیده شدن و رنجیدن شود :
ازآن تاختن رنجه گشت اردشیر
بدید از بلندی یکی آبگیر.تو خود رنجه گشتی بدین تاختن
سپه بردن و کینه را ساختن.که ای ترک بدبخت گر بود نام
چرا رنجه گشتی بدین کار خام.اگرچه من ز عشقت رنجه گشتم
خوشا رنجی که نفزاید ملالا.نیست هشیار این فلک رنجه بدین گشتم از او
رنج بیند هوشیار از مرد کو هشیار نیست.