ره گرفتن

روانه شدن . راهی شدن . روان گشتن

ره گرفتن. [ رَه ْ گ ِ رِ ت َ] ( مص مرکب ) روانه شدن. راهی شدن. روان گشتن. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به راه گرفتن در همه معانی شود.
- ره ( راه ) اندرگرفتن ؛ راه گرفتن. روانه گشتن. راهی شدن :
درم داد و از سیستان برگرفت
سوی بلخ نامی ره اندرگرفت.- ره خویش گرفتن ؛ به کار خویش پرداختن. به راه خویش رفتن. کنایه از دست برداشتن از دخالت در کار و امر کسی :
به آواز گفتند ما را دبیر
نباید ز ایدر ره خویش گیر.