ناخلف

نااهل، فرزندناصالح، فرزندی که ازروش نیکوبگذرد
( صفت ) ۱ - فرزند بد رفتار بی ادب نااهل : [ و مقاصد و اغراض و زرای و زرسگال آنست که چهار بالش مملکت بفرزند ناخلف شاه دهند. ] ۲ - فرومایه بدسرشت چون رسید او پیشتر نزدیک صف بانگ برزد شیر هان ای ناخلف . ( مثنوی )

(خَ لَ ) [ ع - فا. ] (ص . ) ناصالح ، بدرفتار.

ناخلف. [ خ َ ل َ ] ( ص مرکب ) کودک بدرفتار و بی ادب. نااهل. نالایق. ( آنندراج ). شریر. بدذات. ( ناظم الاطباء ). فرزند غیرصالح. فرزند بد :
بنگر چه ناخلف پسری کز وجودتو
دارالخلافه پدر است ایرمان سرا.و مقاصد و اغراض وزرای وزرسگال آن است که چهار بالش مملکت به فرزند ناخلف شاه دهند. ( سندبادنامه ص 161 ). همان مقامات پیش آید که آن روزگار را از پسر ناخلف. ( سندبادنامه ص 113 ).
انسان عین گشت چو فرزند ناخلف
بودنش رنج خاطر و نابودنش بلا.آخر آدم زاده ای ، ای ناخلف
چند پنداری تو پستی را شرف.دریغش مخور بر هلاک و تلف
که پیش از پدر مرده به ناخلف.چند بنازپرورم مهر بتان سنگدل
یاد پدر نمیکنند این پسران ناخلف.پدرم روضه رضوان بدو گندم بفروخت
ناخلف باشم اگر من بجوی نفروشم.همه کس ناخلف پسر دارد
من بیچاره ناخلف پدرم.پسر که ناخلف افتد پدر زند چوبش
پدر چو ناخلف افتد پسر چکار کند. || فرومایه بدنژاد و بدسرشت. بدکار. بدعمل. ناکس. ( ناظم الاطباء ) :
چون رسید او پیشتر نزدیک صف
بانگ برزد شیرهان ای ناخلف.

۱. نااهل.
۲. [مجاز] فرزندی که از روش نیکوی پدر منحرف شود، فرزند ناصالح.

نااهل