کلمه جو
صفحه اصلی

نار


مترادف نار : آتش، آذر، جهنم، دوزخ، انار، رمان

متضاد نار : آب، ماء

برابر پارسی : آتش، آذر

فارسی به انگلیسی

hell


fire, pomegranate, bonfire

bonfire


عربی به فارسی

اتش , حريق , شليک , تندي , حرارت , اتش زدن , افروختن , تفنگ ياتوپ را اتش کردن , بيرون کردن , انگيختن


مترادف و متضاد

آتش، آذر ≠ آب، ماء


جهنم، دوزخ


انار، رمان


۱. آتش، آذر
۲. جهنم، دوزخ
۳. انار، رمان ≠ آب، ماء


فرهنگ فارسی

مخفف انار، آت ، نیران جمع
( اسم ) ۱ - آتش آذر : تا چون رخ رنگین بتان و غم هجران تابنده و رخشنده و سوزنده بود نار ... ( فرخی لغ. ) ۲ - جهنم دوزخ : طاعت و علم راه جنت اوست . جهل و عصیانت رهبر نار است . ( ناصرخسرولغ. ) توضیح نزد قدما یکی از عناصر اربعه است یا نار افرنجی ( افرنجیه ) . آبله فرنگ کوفت سیفلیس . یا نار پارسی . یا نار خلیل . آتشی که نمرود برافروخت تاابراهیم خلیل را در آن بسوزاند و خدا آن آتش را بر خلیل گلستان کرد . یا نار دشتی . یا نار سقر آتش دوزخ . یا نار شیرین . نوایی است از موسیقی قدیم . یا نار طور . آتشی که در کوه طور بر موسی ع تجلی کرد . یا نار فارسی . ۱ - نوعی زهر که مرکب از ادویه تلخ و کشنده است ۲ - نوعی تاول های سرخ رنگ که بر جلد بدن پیدا شود . مولف مجمع الجوامع آنرا غیر از دانه های مربوط بمرحله دوم مرض سیفلیس میداند.یا نار فارسیه . یا نار فرنجیه . یا نار قیصر . ۱ - گاو زبان۲ - شقایق نعمانی ۳ - علف چای گویند . یا نار هندی .نام میوه ایست در هندوستان شبیه به و آنرا بل گویند و از آن مربا سازند بغایت خوب شود نار دشتی . ۲ - بل .
بر انگیخته شدن نائره .

فرهنگ معین

(اِ. ) ۱ - مخفف انار. ۲ - (استع . ) پستان . ۳ - اشک خونین .
[ ع . ] (اِ. ) آتش ، آذر. ج . نیران .

(اِ.) 1 - مخفف انار. 2 - (استع .) پستان . 3 - اشک خونین .


[ ع . ] (اِ.) آتش ، آذر. ج . نیران .


لغت نامه دهخدا

نار. ( اِ ) انار. ( انجمن آرا ). مخفف انار است و آن میوه ای باشد معروف. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ) ( از فرهنگ نظام ) ( از شمس اللغات ). انار. رمان. ( ناظم الاطباء ) :
آن که نشک آفرید و سرو سهی
آن که بید آفرید و نار و بهی.
رودکی.
کفیدش دل از غم چو یک کفته نار
کفیده شود سنگ تیمارخوار.
رودکی.
بفرمود تا آب نار آورند
همان تره جویبارآورند.
فردوسی.
تن مسکین من بگداخت چون موم
دل غمگین من بشکافت چون نار.
فرخی.
تا نبود بار سپیدار سیب
تا نبود نار بر نارون.
فرخی.
مگر که نار کفیده است چشم دشمن تو
کزو مدام پریشان شده ست دانه نار.
فرخی.
نار ماند به یکی سفرگک دیبا
آستر دیبه زرد ابره آن حمرا.
فرخی.
دوالش نیمه نار است و زرش
بسان نار و گوهر دانه نار.
عنصری.
و آن نار بکردار یکی حقه ساده
بیجاده همه رنگ بدان حقه بداده.
منوچهری.
درخت نار و درخت خرما پدید آورد و به قدرت باریتعالی به بار آمد و نار به سیستان از آن گاه است. ( تاریخ سیستان ).
رخ نار با سیب شنگرف گون
بدان زخم تیغ و بدین رنگ خون.
اسدی.
دل پراندوه تر از نار پر از دانه
تن گدازنده تر از نال زمستانی.
ناصرخسرو.
بدرد ترسم از بس غم که در اوست
بدردنار چون پرگرددش پوست.
ناصرخسرو.
گه شود چون نار تفته زهره جوشنده شیر
گه شود چون نار کفته مهره کوشنده مار.
عبدالواسع جبلی.
این را چو نار کفته ز بس خستگی جگر
و آن را چو نار تفته ز بس تشنگی زبان.
عبدالواسع جبلی.
به مهر تو دلم ای مبتدا و منشاء جود
بسان نار خجند است بند اندر بند.
سوزنی.
نار چو لعل تو است گر بدو نیمه کنی
از سر سرو سهی دانه نارخجند.
سوزنی.
چنانکه دانه بود در میان نار به بند
به بند و سلسله من در میانه نارم.
سوزنی.
خون است دل فتنه از شکوهت
چونانکه دل کفته نار باشد.
انوری.
گل نار است درخشنده چو یاقوتین جام
دانه نار چو لؤلؤ و چو درج است انار.
انوری.

نار. (اِ) در اصفهان وزنی است معادل 4 مثقال ،ده نار وزنی است معادل دو سیر و نیم یعنی چهل مثقال ، و پنج نار معادل ده مثقال است . (یادداشت مؤلف ).


نار. (اِخ ) (جبل الَ ...) «عین النار در حوالی انطاکیه است و هر وقت قصبی درآن افکنند در ساعت بسوزد». (حبیب السیر ج 4 ص 665).


نار. (اِخ ) (جبل الَ ...) حمداﷲ مستوفی آرد: «در تاریخ مغرب آمده که در صقلیه کوهی است که آن را جبل النار خوانند، به روز دود و به شب آتش عظیم از آن کوه فروزان می باشد چنانکه تا ده فرسنگی روشنی دهد و اهل آن دیار بدان روشنی در شب همه کاری توانند کرد و از آن کوه احیاناً سنگ پاره های فراوان در هوا رود و بر هر جانوری که آید آن را بسوزاند و اگر به آب فرو رود آتش از آن منطفی نگردد و سوزندگی در آن آب کم نکند، اما اشجار و نباتات را زحمت نرساند و جز حیوان را نسوزاند. (نزهةالقلوب ج 3 ص 293 و 294).


نار. (اِخ ) (جبل الَ ...) کوهی است در ترکستان . حمداﷲ مستوفی بنقل از عجایب المخلوقات آرد: در ترکستان کوهی است که آن را جبل النار خوانند، در آن کوه غاری است هر که در او رود در حال بمیرد و غار دیگر هر که از پیش او بگذرد از چرنده و پرنده و دونده درحال بمیرد. (نزهةالقلوب ج 3 ص 287).


نار. (اِخ ) (جبل الَ ...) مؤلف حبیب السیر آرد: جبل النار کوهی است در میان بحر عدن پیوسته آتش از آن جبال در اشتعال باشد و بعضی از عدنیان گویند که قومی از نسل هارون پیغمبر علیه السلام در آن کوه ساکنند. (حبیب السیر ج 4 ص 676).


نار. (ع اِ) آتش . (برهان قاطع) (دهار) (آنندراج ) (شمس اللغات ) (ناظم الاطباء). آتش . مؤنث است و گاهی مذکر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). جوهری است لطیف نورانی سوزنده . (اقرب الموارد) (المنجد). آتش . آذر. ج ،انوار. نیران . نیرة. انوره . نور. نیار :
گر من بمثل سنگم با تو غرما سنگم
ور ز آنکه تو چون آبی با خسته دلم ناری .

ابوشکور.


تا چون رخ رنگین بتان و غم هجران
تابنده و رخشنده و سوزنده بود نار.

فرخی .


دل پژمان به ولیعهد تو خرسند کناد
این برادر که زد از درد تو اندر دل نار.

فرخی .


هر که اندر طعنه ٔ او یک سخن گوید شود
هر زمان او رازبان اندردهن سوزنده نار.

فرخی .


به برق آراسته میغند و دارند
به گرد موج دریا شعله ٔ نار.

عنصری .


شکسته زلف مشک افشان به گرد روی یار اندر
ز خوبی او به نور اندر ز عشقش من به نار اندر.

عنصری .


باده ٔ خوشبوی مروق شده ست
پاکتر از آب و قوی تر ز نار.

منوچهری .


و آن قطره ٔ باران ز بر لاله ٔ احمر
همچون شرر مرده فراز علم نار.

منوچهری .


به سر بریدن شمع است سرفراز نار. (از تاریخ بیهقی ).
نگه کن به لاله و به ابر و ببین
جدا نار از دود و از دود نار.

ناصرخسرو.


چون باز خاک تیره شود خاکی
ناچار باز نار شود ناری .

ناصرخسرو.


همچنان کاندر سخن جز قول احمد نور نیست
تیغ تیزی جز که تیغ میرحیدر نار نیست .

ناصرخسرو.


گه شود چون نار تفته زهره ٔ جوشنده شیر
گه شود چون نار کفته مهره ٔ کوشنده مار.

عبدالواسع جبلی .


این را چو نار کفته ز بس خستگی جگر
و آن را چو نار تفته ز بس تشنگی زبان .

عبدالواسع جبلی .


چنانکه دانه بود در میان نار ببند
ببند و سلسله من در میانه ٔ نارم .

سوزنی .


گر ابر سر تیغ تو بر کوه ببارد
آبستنی نار دهد مادر کان را.

انوری .


عشق هندو بهمه حال بود سوزانتر
که در انگشت بود عادت سوزانی نار.

انوری .


اگر کبریا بینی از نار شاید
ز کبریت هم کبریائی نیاید.

خاقانی .


بلی از زناشوئی سنگ و آهن
بجز نار بنت الزنائی نیابی .

خاقانی .


اگر در نور و گر در نار دیدی
نشان هجر و وصل یار دیدی .

نظامی .


مدتی در سیر آمد نور و نار
تا ز اول آمد و فی النار شد.

عطار.


نور و نار او بهشت و دوزخ است
پای برتر نه ز نور و نار او.

عطار.


نار بیرونی به آبی بفسرد
نار شهوت تا بدوزخ میبرد.

مولوی .


پسندی که شهری بسوزد به نار
اگرچه سرایت بود بر کنار.

سعدی .


گو نظر باز کن و خلقت نارنج ببین
ای که باور نکنی فی الشجر الاخضر نار.

سعدی .


سایه با نار بود همسایه .

جامی .


نور و نار آثار جنات و جحیم
باش از این جمله بی امید و بیم .

صهبای سیرجانی .


|| خرد. رای . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (اقرب الموارد): لاتستضی ٔ بنار فلان ؛ لاتستشره . (اقرب الموارد) (المنجد). || کنایه از جهنم است . (اقرب الموارد). جهنم . دوزخ . جحیم . آتش دوزخ . آتش جهنم :
طاعت وعلم راه جنت اوست
جهل و عصیانت رهبر نار است .

ناصرخسرو.


اگر ناری سر اندر زیر طاعت
به محشر جانت بیرون ناری از نار.

ناصرخسرو.


به حقت که چشمم ز باطل بدوز
به نورت که فردا بنارم مسوز.

سعدی .


شنیدم که بگریستی شیخ زار
چو برخواندی آیات اصحاب نار.

سعدی .


|| داغ که بر ستور نهند. (شرح نصاب از شمس اللغات ) (مهذب الاسماء). نشان ستور. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). سمة. (اقرب الموارد). ما نار هذه الناقة؛ چه چیز است نشان این ماده شتر. (ناظم الاطباء). ای ماسمتها. (منتهی الارب ).

نار. (اِ) انار. (انجمن آرا). مخفف انار است و آن میوه ای باشد معروف . (برهان قاطع) (آنندراج ) (از فرهنگ نظام ) (از شمس اللغات ). انار. رمان . (ناظم الاطباء) :
آن که نشک آفرید و سرو سهی
آن که بید آفرید و نار و بهی .

رودکی .


کفیدش دل از غم چو یک کفته نار
کفیده شود سنگ تیمارخوار.

رودکی .


بفرمود تا آب نار آورند
همان تره ٔ جویبارآورند.

فردوسی .


تن مسکین من بگداخت چون موم
دل غمگین من بشکافت چون نار.

فرخی .


تا نبود بار سپیدار سیب
تا نبود نار بر نارون .

فرخی .


مگر که نار کفیده است چشم دشمن تو
کزو مدام پریشان شده ست دانه ٔ نار.

فرخی .


نار ماند به یکی سفرگک دیبا
آستر دیبه ٔ زرد ابره ٔ آن حمرا.

فرخی .


دوالش نیمه ٔ نار است و زرش
بسان نار و گوهر دانه ٔ نار.

عنصری .


و آن نار بکردار یکی حقه ٔ ساده
بیجاده همه رنگ بدان حقه بداده .

منوچهری .


درخت نار و درخت خرما پدید آورد و به قدرت باریتعالی به بار آمد و نار به سیستان از آن گاه است . (تاریخ سیستان ).
رخ نار با سیب شنگرف گون
بدان زخم تیغ و بدین رنگ خون .

اسدی .


دل پراندوه تر از نار پر از دانه
تن گدازنده تر از نال زمستانی .

ناصرخسرو.


بدرد ترسم از بس غم که در اوست
بدردنار چون پرگرددش پوست .

ناصرخسرو.


گه شود چون نار تفته زهره ٔ جوشنده شیر
گه شود چون نار کفته مهره ٔ کوشنده مار.

عبدالواسع جبلی .


این را چو نار کفته ز بس خستگی جگر
و آن را چو نار تفته ز بس تشنگی زبان .

عبدالواسع جبلی .


به مهر تو دلم ای مبتدا و منشاء جود
بسان نار خجند است بند اندر بند.

سوزنی .


نار چو لعل تو است گر بدو نیمه کنی
از سر سرو سهی دانه ٔ نارخجند.

سوزنی .


چنانکه دانه بود در میان نار به بند
به بند و سلسله من در میانه ٔ نارم .

سوزنی .


خون است دل فتنه از شکوهت
چونانکه دل کفته نار باشد.

انوری .


گل نار است درخشنده چو یاقوتین جام
دانه ٔ نار چو لؤلؤ و چو درج است انار.

انوری .


باز شکافی به تیر سینه ٔ اعدا چوسیب
باز نمائی به تیغ دانه ٔ دلها چو نار.

خاقانی .


آب چون نار هم از پوست خورم
چون نیابم نم نیسان چکنم .

خاقانی .


نار همه دل و دهن دل همه خون عاشقی
سیب همه رخ و ذقن رخ همه خال دلبری .

خاقانی .


ز هر سو درآویخته سیب و نار
همه نار یاقوت و یاقوت نار.

نظامی .


دوپستان چون دو سیمین نار نوخیز
بر آن پستان گل بستان درم ریز.

نظامی .


ز نفخ صور همه اختران نورانی
ز نه سپهر بریزند همچو دانه ٔ نار.

عطار.


چشمه ٔ نور است روی او ولیک
آن دو لب یک دانه ٔ نار آمده ست .

عطار.


نار خندان باغ را خندان کند
صحبت مردانت چون مردان کند.

مولوی .


گر نار ز پستان تو باشد کِه و مِه ْ
هرگز نبود به از زنخدان تو به .

سعدی .


ندرد چو گل خرقه از دست خار
که خون در دل افتاده خندد چو نار.

سعدی .


گمان برند که در باغ عشق سعدی را
نظر به سیب زنخدان و نار پستان است .

سعدی .


از یکی آفتاب گیرد رنگ
خواه نارنج گیر و خواهی نار.

اوحدی .


درویشی در حضرت ایشان پاره ای نار آورده بود... حضرت خواجه انار را قسمت کردند. (انیس الطالبین ص 197).
شد نار ترش شحنه و نارنج میرآب
تا لانه لشکری شد و امرود میر گشت .

بسحاق .


سرو و گل و بید کشیده رده
نار و به و سیب بهم صف زده .

جلال فرهانی .


به خسرو مژده ٔ آن میدهد نار
که گردد گلبن بختش گرانبار.

وحشی .


وزیر از به بسی چون نار خندید
که درد خویشتن را زان بهی دید.

وحشی .


به و ناری برون آورد درویش
از آنها داشت هر یک را یکی پیش .

وحشی .


|| کنایه از پستان است :
کسی گر جز تو بر نارم کشد دست
بعشوه ز آب انگورش کنم مست .

نظامی .


دمی این نار او چیدی به دستان
دمی آن سیب این کندی به دندان .

وحشی .


- نار خجند و نار خجندی :
نار چو لعل تو است گر بدو نیمه کنی
از سر سرو سهی دانه ٔ نار خجند.

سوزنی .


به مهر تو دل اهل سمرقند
چنان کز دانه شد نار خجندی .

سوزنی .


- نار کفته و نار کفیده ؛ انار ترکیده :
کفیدش دل از غم چو یک کفته نار
کفیده شود سنگ تیمارخوار.

رودکی .


- نار نرگس افروز ؛ کنایه از پستان است :
بدان سیمین دو نار نرگس افروز
که رونق برده از نارنج نوروز.

نظامی .


|| کنایه از اشک خونین است . اشک گلگون .سرشکی که خونین باشد و همرنگ آب انار باشد. رجوع به نار افشاندن شود :
دو رخ رخشان تو گلنار گشت
بر رخ من ریخته گلنار نار.

منوچهری .



فرهنگ عمید

= انار
آتش.

انار#NAME?


آتش.


دانشنامه عمومی

نار به یکی از موارد زیر اشاره دارد:
آتش
نار یا دل یکی از چهار سری ورق بازی
مخففِ انار

دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] یکی از نامهای دوزخ در قرآن، «نار» است.
کلمه «نار» و «نور» از نگاه برخی از واژه شناسان عرب به یک ریشه می رسند. ابن فارس در این باره می گوید: النون و الواو والراء أصل صحیح یدلّ علی إضاءة و اضطراب و قلّة ثبات. منه النورو النار، سمّیا بذلک من طریقة الإضاءة و لأنّ ذلک یکون مضطربا سریع الحرکة.
ن و ر، یک ریشه صحیح است که بر روشنی و موج و کم ثباتی دلالت می کند. از همین ریشه اند نار و نور و نامیده شدنشان به این نام از این روست که نورافشان اند و این از آن جهت است که موّاج و شتابان اند. برخی از پژوهشگران در تبیین رابطه «نار» و «نور» گفته اند: إنّ الضوء و الحرارة متلازمان؛ فإنّهما یتحصّلان من التموّج و الاهتزاز الشدید فی ذرّات الشی ء و داخله. فإذا کان النظر إلی جهة الضوء یقال: إنّه نور و یطلق علیه النور، و إذا لوحظ النظر إلی جهة الحرارة یطلق علیه النار و یناسبها وجود الألف الدالّ علی التشعشع والارتفاع والتلألؤ.
روشنی و حرارت همراه همیشگی اند که از موج و حرکت تند در ذرات و داخل یک شی بدست می آیند. وقتی به حیث نور آن نگریسته شود به آن نور گفته می شود و بر آن، «نور» اطلاق می گردد و وقتی که به حیث گرمایش آن نگریسته شود به آن «نار» گفته می شود و وجود الف در نار که دلالت بر شعاع و رفعت و برافروختگی دارد، با آن مناسبت دارد.
در قرآن، کلمه «نار (بدون الف و لام)» و «النار (با الف و لام)» در مجموع، ۱۴۵ بار تکرار شده است که در ۱۱۸ مورد آتش جهنم، دو مورد آتش برزخ و ۲۵ مورد معانی مختلف آتش دنیا مراد است.
کاربردهای آتش در قرآن را بدین سان می توان خلاصه کرد:
گفتنی است که در قرآن کلمه «نار» هنگامی که برای آتش دوزخ بکار رفته با کلمه «جهنّم» ترکیب گردیده است. در احادیث نیز کلمه «نار» مکرر در آتش دوزخ بکار رفته است.

[ویکی الکتاب] معنی نَارَ: آتش(نکره آوردنش در عبارت "مِمَّا خَطِیئَاتِهِمْ أُغْرِقُواْ فَأُدْخِلُواْ نَاراً "به منظور بزرگ جلوه دادن آن بوده )
معنی مُوقَدَةُ: شعله ور شده (از ایقاد نار به معنای شعلهور ساختن آتش است )
معنی نُصْلِیهِ: او را می سوزانیم ( اصلاء به نار به معنای سوزاندن با آتش است البته سوزاندنی که نهایت درجه ی حرارت آتش لمس شود )
معنی عَلَیْکُمَا: برشما دو گروه (در عبارت "یُرْسَلُ عَلَیْکُمَا شُوَاظٌ مِّن نَّارٍ " و منظور از دو گروه انسانها وجنیان می باشد)
معنی قُطِّعَتْ: بسیاربریده شد - پاره پاره شد- قطعه قطعه شد ( در اینجا استفاده از باب تفعیل برای نشان دادن کثرت است و در عبارت "قُطِّعَتْ لَهُمْ ثِیَابٌ مِّن نَّارٍ " منظور این است که به اندازه ی اندامشان لباسهایی از آتش برایشان دوخته می شود)
معنی هَارٍ: به آرامی افتاده ( کلمه هار اصلش هائر بوده و به معنی به آرامی افتاده است . و عبارت "علی شفا جرف هار فانهار به فی نار" جهنم استعارهای است که حال منافقین مورد نظر را تشبیه میکند به حال کسی که بنائی بسازد که اساس و بنیانش بر لب آبرفت یا مسیل باشد که هیچ...
ریشه کلمه:
نور (۱۹۴ بار)

«نار» در سوره «آل عمران» کنایه از جنگ ها و نزاع هایی بوده که هر لحظه در دوران جاهلیت به بهانه ای در میان اعراب شعلهور می شده، قرآن مجید با این جمله اوضاع خطرناک عصر جاهلیت را منعکس می سازد که هر لحظه خطر جنگ و خونریزی آنها را تهدید می کرد و خداوند در پرتو نور اسلام آنها را از آن وضع نجات داد و مسلماً با نجات یافتن از وضع خطرناک گذشته از آتش سوزان دوزخ نیز نجات یافتند.

گویش مازنی

/naar/ ترشحات لزج روی زبان که به هنگام خواب بوجود آید - برفک زبان & ترکه ای که توسط آن عمق آب را سنجند

۱ترشحات لزج روی زبان که به هنگام خواب بوجود آید ۲برفک زبان ...


ترکه ای که توسط آن عمق آب را سنجند


جدول کلمات

اتش

پیشنهاد کاربران

به معناى آتش ، این واژه از اساس پارسى و پهلوى ست و تازیان ( اربان ) از واژه پهلوىِ نیرا Nira به معناى فروغ ، روشنایى و آتش برداشته معرب نموده و دو واژه ى نور و نار ( النور ، النار ) را از آن اقتباس کرده و ساخته اند: النور ، أنوار ، نوریّ ، نور ینور ، نَوَّرَ
یُنَوِّرُ تنویر ، منوَّر مُنِّور ، مُنیر ، نَیِّر - نَیِّرة ، نورة ، النار ( آتش ) ، نوار ، نورانىّ ، نورانیّة و . . . !!!!! همتایان دیگر این واژه در پارسى: آتش Atash ( پهلوى ) ، آذر - آدَر - آتَر - آدُر - آتور - آدور - آترو - آترا Azar - Adar - Atar - Ador - Atur - Adur - Atro - Atra ( پهلوى:
آتش ) ، آتَروک - آدورگAdurag - Atarok ( پهلوى: آتش ، آذر )

در زبان عربی یعنی اتش


نار به معناى آتشین، دوزخ، دوزخین نیز آمده و در زبان کَشمیریان برابر حرارت… و چون انار را مى شکافیم دانه هاى قرمز گواهى از آتشین بودن را دهند.
اگر گمان من اشتباه نباشد این واژه بسیار کهن است و ایرانى/آریایى و شاید هم این طوایف تازه سرازیر شده به این سرزمینها آنرا از ساکنین کهنتر گرفته…. و اَ ( a ) در ابتداى آن همانى است که مرتا ( ى ) اوستا و مریتا در ودا ( Mrta, Mrita, مرگ ) را مخالف مى سازد به امرتا و امریتا ( Amrta, Amrita, بى مرگ، جاودان ) و همتایانش در انگلیسى un در لاتین i یونانى an…آنچنانکه immortal لاتین نیز بر همان اساس شکل گرفته… و ارثى که هر کدام از نیاى مشترک گرفته اند، اوستا و ودا چند سده پیشتر از جدایى نیاکانشان …و این دیگران هزاره و یا دو هزاره اى پیشتر از آن و از نیایى کهنتر. .
حاصل آنکه بار معنایى مى شود ضد حرارت، ضد گرما، مخالف آتشین… و اشاره به طبع خنک و سردى این میوه…
این اَ کهن در زبانهاى میانى ایران گاه تبدیل شده به “ان ” ماناى همان انیران و انیرانى…

آتـش، جهنممـ

مخفف انار

[ ( نار ) به معنی آتش ریشه نار از نور است. ]نور هم همان روشنایی رو معنی میده. کلمات دیگر هم مثل تنور یا کوره هم ریشه مشترک دارند. خُب حالا وجه اشتراکشون چیه ? . میگیم :قدیم عرب در زمان جاهلیت وقتی که می خواستند قبایل رقیب خود رو مغلوب کنن در واقع آتشی درست میکردن و این آتش و نور نشانه ای بوده بر ای هم پیمانانشون تا جمع بشن و دشمنانشون رو نابود و از اسارت بگیرن. خب میگیم چرا به آتش رو نور و روشنایی نامیدن?میگیم چون در واقع اونا با نجات یافتن از جهل و وضع خطرناک گذشته در واقع از آتش سوزان جهنم نجات یافتن.

نار کوتاه شده نا آور است ، نا به معنی حرارت ، گرما و نیرو است و منظور همان حرارت و نور درون است که انسان به آن زنده است یکی از عناصر چهار گانه حیات

نار ( Nar ) :در زبان مغولی به معنی خورشید است

نار در زبان ترکی به معنی انار است

نار کوتاه شده انار است که در پهلوی با همین ریخت به کار می رفته است. امروز ما آذری زبان ها در زبان ترکی به انار همچنان نار می گوییم.

نار ( nar ) :در زبان ترکی به معنی انار است
نور ( nurr ) :در زبان ارمنی به معنی انار است


کلمات دیگر: