ناسفته

ناسوده، نابسود، دست نخورده، سوراخ نشده
( صفت ) ۱ - سوراخ نشده بی رخنه . ۲ - دوشیزهباکره .یا در ناسفته .سخن بکر. یا ناسفته گوهر مژگانی . اشک .

(سُ تِ ) (ص مف . ) ۱ - سوراخ نشده . ۲ - دست نخورده .

ناسفته. [ س ُ ت َ / ت ِ ] ( ن مف مرکب ) سوراخ ناکرده. سوراخ ناشده. درست و بی رخنه. ( ناظم الاطباء ). سفته ناشده. نسفته :
چو ناسفته گوهر سه دخترش بود
نبودش پسر دختر افسرش بود.کمر بسته و تیغ برداشته
یکی گوش ناسفته نگذاشته. || دوشیزه بی عیب که رسوا نباشد. ( ناظم الاطباء ). دوشیزه. باکره. کنایه از زن باکره :
من آن سفته گوشم که خاقان چین
ز ناسفتگان کرده بودم گزین.- دُرِّ ناسفته ، گوهر ناسفته ؛ مروارید سوراخ نشده :
زبرجد یکی جام بودش بگنج
همان در ناسفته هفتاد و پنج.در ناسفته را گر سفت باید
سخن در گوش دریا گفت باید.- || دوشیزه. باکره :
بسی در بر آن در ناسفته سفت
بسی گفتنی های ناگفته گفت.بود از صدف دگر قبیله
ناسفته دریش هم طویله.ناسفته دری و در همی سفت
چون خود همه بیت بکر می گفت.- || سخن بکر. مضمون بدیع :
ز گنج سخن مهر برداشتم
در او در ناسفته نگذاشتم.در ناسفته ای به مرجان سفت.|| نازک. چیزی که کلفت نباشد.( ناظم الاطباء ) .

ناسوده، نابسود، دست نخورده، سوراخ نشده.

دست نخورده, ناسوده, سوراخ نشده, بکر