ویلان

آواره، بی‌تربیت، سرگردان، گمراه، گمگشته، متحیر، ول، ولنگار، هرزه

ویلان . (اِ) کاری به هم ناپیوسته را گویند، یعنی اول و آخر آن کار را بکنند ومیان بگذارند، و این معنی را در عربی طفره و به هندی ناغه میگویند. (برهان ) (از آنندراج ) (انجمن آرا).

ویلان . [ وَ / وِ ] (ص ) ول . سرگردان . سرگشته . بی جای و مستقری . بی خانه ٔ معلوم . با شدن و ماندن و کردن صرف شود.
- ویلان سیلان ، ویلان و سیلان ؛ از اتباع است . سرگردان . سرگشته .
- ویلان شدن ؛ سرگردان شدن . جای معلوم نداشتن .
- ویلان کردن ؛ سرگردان کردن . سرگشته کردن .
- ویلان ماندن ؛ سرگردان ماندن .
|| بیکار و بیعار.