ویرانه

خراب

جای خراب وویران، بیرانه هم گفته شده است
(اسم ) جای خراب محل ویران مقابل آباد آبادی : (( حافظا . خلد برین خان. موروث من است اندرین منزل ویرانه نشیمن چکنم . ) ) ( حافظ )

(نِ ) (اِ. ) خرابه .

ویرانه. [ ن َ / ن ِ ] ( ص ، اِ ) جای خراب. ویران. خراب. خرابه. غیرمسکون :
که این خان ویرانه آباد کرد
که چرخش نه بی بوم و بنیاد کرد.گنج تو را فقر تو ویرانه بس
شمع تو را ظل تو پروانه بس.زهد غریب است به میخانه در
گنج عزیز است به ویرانه در.غافلی ناگه به ویران گنج یافت
سوی هر ویرانه زآن پس می شتافت.حافظا خلد برین خانه موروث من است
اندر این منزل ویرانه نشیمن چه کنم ؟بلبل به باغ و جغد به ویرانه تاخته
هرکس بقدر همت خود خانه ساخته.سیلاب گرفت گرد ویرانه عمر
وآغاز پُری نهاد پیمانه عمر.- ویرانه بوم ؛ سرزمین ویران :
به کم مدت آن مرز ویرانه بوم
به فر وی آبادتر شد ز روم.- ویرانه رنگ ؛ خراب گونه :
که امشب در این کاخ ویرانه رنگ
به امّید مالی گرفتم درنگ.- ویرانه شدن ؛ خراب شدن :
مسکن شهری ز تو ویرانه شد
خرمن دهقان ز تو بی دانه شد.- ویرانه گیتی ؛ سرزمین و دنیای خراب :
زچین و ز سقلاب وز هند و روم
ز ویرانه گیتی و آباد بوم.- ویرانه نشین ؛ خرابه نشین. ساکن ویرانه :
کلبه فقر هم اسباب تجمل دارد
بوریا مسند ویرانه نشین میباشد.

---

ویرانه. [ ن ِ ]( اِخ ) دهی است جزء دهستان جمعآبرود بخش حومه شهرستان دماوند در 36 کیلومتری جنوب خاوری دماوند و 14 هزارگزی کیلان. راه فرعی دارد. سکنه آن 280 تن و آب آن از قنات و فاضلاب رودخانه سرخده و محصول آن غلات ، بنشن ، مختصر قیسی و شغل اهالی زراعت است. مزرعه خاک تپه جزو این ده است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1 ).

---

ویرانه.[ ن ِ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان دینور بخش صحنه شهرستان کرمانشاهان. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5 ).

جای خراب و ویران.

کَل

خوابه