مبغوض

دشمن داشته شده، موردبغض وخشم واقع شده(صحیح آن مبغض است )
( اسم ) مبغض دشمن داشته . توضیح از کلمات ساختگی است که بجای مبغض بر وزن محکم استعمال میشود و فعل آن ابغض بر وزن اکرم است ( حریری در کتاب دررالغواص فی اوهام الخواص قسطنطنیه ۱۲۹۹ ص ۲۲ گوید : من اوهامهم ایضا فی تغییر صیغه المفاعیل و هومن مفاضح اللحن الشنیع قولهم قلب متعوب و عمل مفسود و رجل مبغوض و وجه القول ان یقال قلب متعب و عمل مفسد و رجل مبغض لان اصول افعالها رباعیه و مفعول الرباعی یبنی علی مفعل فکما یقال اکرم فهو مکرم و اضرم فهو مضرم کذلک یقال اتعب فهو متعب و افسد فهو مفسد و ابغض فهو مبغض و اخرج فهو مخرج . ولی در فارسی بسیار مستعمل است : و آفرید او وصفهای عارضی که کسی مبغوض میگردد رضی . ( مثنوی )

(مَ ) [ ع . ] (اِمف . ) مورد بغض و خشم واقع شده .

مبغوض. [ م َ ] ( ع ص ) دشمن داشته شده. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). در تداول فارسی زبانان بمعنی مُبغَض است. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) :
نام او محبوب از ذات ویست
نام این مبغوض ز آفات ویست.و آفرید او وصفهای عارضی
که کسی مبغوض می گردد رضی.و رجوع به نشریه دانشکده ادبیات تبریز شماره 10 سال اول ص 39 شود.

مورد بغض و خشم واقع شده، دشمن داشته شده.