خوشخواره

لذیذ خوشخوار

خوشخواره. [ خوَش ْ / خُش ْ خوا / خا رَ / رِ ] ( نف مرکب ) خوشخوار. نیکوخوار :
همی دشوارت آید کرد طاعت
که بس خوشخواره و باکبرونازی. || ( ن مف مرکب ) بامزه. خوشمزه. مزه دار. لذیذ. ( یادداشت مؤلف ) :
می خوشخواره خوشبوی همی خور در باغ
قمری و بلبل عواد خوش و صناج است.