فراخی وسعت یا جرب
خوق
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خوق . (ع ص ، اِ) ج ِ اخوق و خوقاء.(از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خوق . [ خ َ وَ ] (ع اِ) فراخی . وسعت . || جرب . || گولی . || آشیانه .(از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خوق . [ خ َ ] (ع اِ) حلقه ٔ گوشواره . خواه زیرین باشد و یا برین ، منه : خوق اخوق ؛ حلقه ٔ فراخ .(از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خوق . [ خ َ ] (ع مص ) فروکردن ذکر در شرم زن تا آواز دهد. || گوشواره در گوش جاریه کردن ، یقال : خق خق (بصیغه ٔ امر).(از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خوق. [ خ َ ] ( ع اِ ) حلقه گوشواره. خواه زیرین باشد و یا برین ، منه : خوق اخوق ؛ حلقه فراخ.( از منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).
خوق. [ خ َ ] ( ع مص ) فروکردن ذکر در شرم زن تا آواز دهد. || گوشواره در گوش جاریه کردن ، یقال : خق خق ( بصیغه امر ).( از منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).
خوق. [ خُو ] ( ع اِ ) غلاف نره اسب که چون نره سرد گردد در وی درآید.( از منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).
خوق. ( ع ص ، اِ ) ج ِ اخوق و خوقاء.( از منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).
خوق. [ خ َ وَ ] ( ع اِ ) فراخی. وسعت. || جرب. || گولی. || آشیانه.( از منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).
خوق. [ خ َ ] ( ع مص ) فروکردن ذکر در شرم زن تا آواز دهد. || گوشواره در گوش جاریه کردن ، یقال : خق خق ( بصیغه امر ).( از منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).
خوق. [ خُو ] ( ع اِ ) غلاف نره اسب که چون نره سرد گردد در وی درآید.( از منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).
خوق. ( ع ص ، اِ ) ج ِ اخوق و خوقاء.( از منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).
خوق. [ خ َ وَ ] ( ع اِ ) فراخی. وسعت. || جرب. || گولی. || آشیانه.( از منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).
خوق . [ خُو ] (ع اِ) غلاف نره ٔ اسب که چون نره سرد گردد در وی درآید.(از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
کلمات دیگر: