<div class="boxBd">نیایش کن. [ ی ِ ک ُ ] ( نف مرکب ) عابد. نیایشگر. عبادتگر. که دعا خواند و ستایش کند : <br>ز پاکی ورا خانه خویش خواند<br>نیایش کنان را بدان پیش خواند.<div class="au">فردوسی.</div></div>

نیایش کن. [ ی ِ ک ُ ] ( نف مرکب ) عابد. نیایشگر. عبادتگر. که دعا خواند و ستایش کند : ز پاکی ورا خانه خویش خواند نیایش کنان را بدان پیش خواند. فردوسی.

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">( صفت ) عبادت کننده پرستنده : جمع : نیایش کنان : (( ز پاکی ورا ( کعبه ) خان. خویش خواند نیایش کنان را بدان پیش خواند . ) ) ( شا. بخ ۱۸۴۶ : ۷ )</div>

( صفت ) عبادت کننده پرستنده : جمع : نیایش کنان : (( ز پاکی ورا ( کعبه ) خان. خویش خواند نیایش کنان را بدان پیش خواند . ) ) ( شا. بخ ۱۸۴۶ : ۷ )

نیایش کن

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا