<div class="boxBd">مردم گزای. [ م َ دُ گ َ ] ( نف مرکب ) گزنده مردم. که مردم را نیش زند و بگزد. کنایه از مردم آزار و مردم کش و ستمکار و متعدی و موذی : <br>مهره نگر گو مباش افعی مردم گزای <br>ناقه طلب گو مباش آهوی صحرانشین.<div class="au">خاقانی.</div>همه آدمی خوار و مردم گزای <br>ندارد در این داوری مصر پای.<div class="au">نظامی.</div>از من بگوی حاجی مردم گزای را<br>کو پوستین خلق به آزار می درد.<div class="au">سعدی.</div>مکش بچه مار مردم گزای <br>چو کشتی در آن خانه دیگر مپای.<div class="au">سعدی.</div></div>

مردم گزای. [ م َ دُ گ َ ] ( نف مرکب ) گزنده مردم. که مردم را نیش زند و بگزد. کنایه از مردم آزار و مردم کش و ستمکار و متعدی و موذی : مهره نگر گو مباش افعی مردم گزای ناقه طلب گو مباش آهوی صحرانشین. خاقانی. همه آدمی خوار و مردم گزای ندارد در این داوری مصر پای. نظامی. از من بگوی حاجی مردم گزای را کو پوس

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd"><b>( مردم گزا ی )</b> ( صفت ) ۱ - آنکه انسان را بگزد : مهره نگر گو مباش افعی مردم گزای نافه طلب گو مباش آهوی صحرا نشین . ( مرزبان نامه ) ۲ - مردم آزار .</div>

( مردم گزا ی ) ( صفت ) ۱ - آنکه انسان را بگزد : مهره نگر گو مباش افعی مردم گزای نافه طلب گو مباش آهوی صحرا نشین . ( مرزبان نامه ) ۲ - مردم آزار .

مردم گزای

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا