(وَ ئِ یا ئَ ) [ ع . وطیئة ] (اِ. ) ۱ - نوعی طعام که از شیر و خرمای هسته برآورده ترتیب دهند. ۲ - کشک با شکر آمیخته .
وطیئه
فرهنگ معین
لغت نامه دهخدا
( وطیئة ) وطیئة. [ وَ ءَ ] ( ع اِ ) نوعی از طعام که به شیر و خرمای خسته برآورده ترتیب دهند. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). || کشک شکرآمیخته. ( ناظم الاطباء ). پینوِ شکرآمیخته. ( منتهی الارب ). || جوال که در وی گوشت خشک و نان کاک دارند. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). غرارة. ( مهذب الاسماء ). حدیث : اخرج ثلاث اُکل من وطیئة؛ ای ثلاث قرص من غرارة. ( منتهی الارب ).
وطیئة. [ وَ ءَ ] (ع اِ) نوعی از طعام که به شیر و خرمای خسته برآورده ترتیب دهند. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). || کشک شکرآمیخته . (ناظم الاطباء). پینوِ شکرآمیخته . (منتهی الارب ). || جوال که در وی گوشت خشک و نان کاک دارند. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). غرارة. (مهذب الاسماء). حدیث : اخرج ثلاث اُکل من وطیئة؛ ای ثلاث قرص من غرارة. (منتهی الارب ).
کلمات دیگر: