سوره مدنی

به سوره هایی از قرآن که منسوب به سال های پس از مهاجرت محمد به مدینه هستند مدنی می گویند.
سوره مکی
این سوره ها و آیات موجود در آن طولانی هستند. از مطالب مطرح شده در این سوره ها می توان به بحث ها با اهل کتاب، یهودی و نصاری، و دعوت آن ها به توحید اسلام، دعوت به جهاد و بیان احکام فردی و اجتماعی مانند نماز، روزه، زکات، خمس، حدود، قصاص، اهل ذمه، جزیه و ارث اشاره کرد.
طبق آماری که از روایات ترتیب نزول به دست می آید، ۸۶ سورة مکی و ۲۸ سورة مدنی است که آن ها را در سه معیار مورد بررسی قرار می دهیم:
هر سوره ای که پیش از هجرت نازل شده مکی و هر سوره ای که پس از هجرت نازل شده است مدنی به شمار می رود، خواه در مدینه نازل شده باشد خواه در سفرها و حتی در مکه در سفر حج یا عمره یا پس از فتح، چون پس از هجرت بوده است، مدنی محسوب می شود؛ بنابراین آیاتی که پس از خروج از مکه و پیش از ورود به مدینه، در راه بر پیغمبر نازل شده است مکی محسوب می شود، مثلاً آیه «اِنَّ الذیَ فَرَض علیکُ القرآنَ لَزادک اِلی معادٍ…(۱۱)» براساس این تعریف و ملاک که پس از خروج از مکه در راه بر پیغمبر نازل شده، مکی است.