جفیر
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
جفیر. [ ج َ ] ( اِخ ) موضعی است به ناحیه ضریه. ( منتهی الارب ). موضعی است. حجرالملک در این شعر خود:
لمن النار أوقدت بجفیر
لم ینم عنک مصطل مقرور.
از آن یاد کند. ( از معجم البلدان ).
جفیر. [ ج ُ ف َ] ( اِخ ) مصغر جَفر، قریه ای است در بحرین از آن بنی عامربن عبدالقیس. ( از معجم البلدان ) ( مراصد الاطلاع ).
جفیر. [ ج ُ ف ِ ] ( اِخ ) دهی است از بخش هویزه شهرستان خرمشهر در 36هزارگزی جنوب هویزه کنار راه اتومبیل رو هویزه به جفیر. دشت و گرمسیر است و سکنه آن 1500 تن اند. آب آن از چاه و آب باران و محصول آن غلات و شغل اهالی زراعت و گله داری و صنعت دستی آنها قالیچه بافی است. ساکنین از طایفه بنی صالحند. راه آن در تابستان اتومبیل رو است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 )
جفیر. [ ج َ ] (اِخ ) موضعی است به ناحیه ٔ ضریه . (منتهی الارب ). موضعی است . حجرالملک در این شعر خود:
لمن النار أوقدت بجفیر
لم ینم عنک مصطل مقرور.
از آن یاد کند. (از معجم البلدان ).
جفیر. [ ج َ ] (ع اِ) تیردان بزرگ . (مهذب الاسماء). ترکش . جعیبه . کیش .یا تیردان چرمین که چوب در آن نباشد. تیردان چوبین که چرم در آن نباشد. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ).
جفیر. [ ج ُ ف َ] (اِخ ) مصغر جَفر، قریه ای است در بحرین از آن بنی عامربن عبدالقیس . (از معجم البلدان ) (مراصد الاطلاع ).
جفیر. [ ج ُ ف ِ ] (اِخ ) دهی است از بخش هویزه ٔ شهرستان خرمشهر در 36هزارگزی جنوب هویزه کنار راه اتومبیل رو هویزه به جفیر. دشت و گرمسیر است و سکنه ٔ آن 1500 تن اند. آب آن از چاه و آب باران و محصول آن غلات و شغل اهالی زراعت و گله داری و صنعت دستی آنها قالیچه بافی است . ساکنین از طایفه ٔ بنی صالحند. راه آن در تابستان اتومبیل رو است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)
فرهنگ عمید
دانشنامه عمومی
این روستا در دهستان بنی صالح قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۲۱۵ نفر (۴۲خانوار) بوده است.