عامل اکسنده

یک عامل اکسید کننده (اکسیدان یا اکسنده) ماده ای است که می تواند مواد دیگر را اکسید کرده و خود به خود کاهش یابد. اکسیدان ها می توانند الکترون ها را در حالی جذب کنند که عامل کاهش دهنده آن ها را رها می کند. اکسیدان ها به همین دلیل به عنوان اتم پذیرنده نیز نامیده می شوند. اکسیژن یکی از اصلی ترین های عامل های اکسنده شناخته می شود.
عامل اکسیدکننده، کاهش می یابد.
عامل کاهش دهنده، اکسیده می شود.
به همهٔ اتم های موجود در یک مولکول می توان یک عدد اکسیداسیون اختصاص داد. این شماره هنگامی که یک آنتی اکسیدان عمل می کند تغییر می کند.
به عبارت ساده تر:
تشکیل آهن (III) اکسید نمونه ای از یک اکسیداسیون است:
از نگاه تاریخی، یک عامل اکسنده -همراه با اکسیژن- ماده ای است که می تواند اکسیژن را آزاد کند (انتقال دهد). این طور به نظر می آید که اکسیژن در هر احتراق به خودی خود - همانند فلوئور، کلر و غیره - الکترون های مادهٔ اکسیدشده را دریافت می کند از این رو از تعریف امروزی آن به عنوان پذیرنده الکترون به کار گرفته می شود. اکسیداسیون واکنشی شیمیایی است که در آن یک اتم، یون یا مولکول، الکترون(هایش) را از دست بدهد.

عامل اُکْسَنده (oxidizing agent)
جسم اکسیدکنندۀ جسمی دیگر. (← اکسایش) در واکنش اکسایش ـ کاهش، عامل اکسنده جسمی است که کاهش می یابد. عوامل اکسندۀ متداول عبارت اند از اکسیژن، کلر، اسید نیتریک، و پتاسیم منگنات (VII).