مغربل

( صفت ) ۱ - فرو مایه سفله . ۲ - کشته آماس کرده .
فرو مایه و ناکس یا کشته بر آماسیده

(مُ غَ بِ ) [ ع . ] (ص . ) ۱ - فرومایه ، ناکس . ۲ - سوراخ سوراخ .

مغربل. [ م ُ غ َ ب َ ] ( ع ص ) فرومایه و ناکس. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || کشته ٔبرآماسیده. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || ملک رونده. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). الملک الذاهب. ( اقرب الموارد ). || غربال کرده شده. ( آنندراج ). بیخته. بیخته شده. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). || سوراخ سوراخ شده. ( فهرست ولف ). سوراخ سوراخ شده چون غربال. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
نشانه دوباره به یک تاختن
مغربل ببود اندر انداختن.ترا این تن یکی خانه سپنج است
مزور بل مغربل چون کباره.همه پشتش از دوش تا دم مغربل
همه خامش از پای تا سر مجدر.زمین گردد از نعل اسبان مغربل
هوا گردد از گرد میدان مغبر.

۱. فرومایه، ناکس.
۲. کشتۀ ورم کرده، آماسیده.