معفو

عفوشده، بخشوده شده
( اسم ) عفو کرده شده بخشوده .

(مَ ) [ ع . ] (اِمف . ) بخشوده .

معفو. [ م َ ف ُوو ] ( ع ص ) عفوکرده شده و معاف نموده شده. ( غیاث ) ( آنندراج ). آمرزیده شده و معاف شده. ( ناظم الاطباء ). بخشوده. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
پیش خشم او اجل ترسان و لرزان بگذرد
پیش عفو او گنه معفو و مغفور آمده ست.
جمال الدین عبدالرزاق ( دیوان چ وحید دستگردی ص 70 ).
بر عدلت ستم مقهور و مخذول
بر حکمت گنه معفو و مغفور.تحمل کن جفای یار سعدی
که جور نیکوان ذنبی است معفو.فرمود از چوب خوردن معفو باشد. ( ترجمه محاسن اصفهان ص 92 ).
- معفو داشتن ؛ بخشودن. عفو کردن. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).
- معفو کردن ؛ بخشیدن و معاف کردن. ( ناظم الاطباء ).
- معفو گردانیدن ؛ بخشودن. عفو کردن : تواند بود که حضرت ملک الملوک معاصی آن طایفه را معفو گرداند. ( منشآت خاقانی چ محمد روشن ص 315 ).

عفو شده، بخشوده شده.