شتابی کننده شتابکار و سریع
وشیک
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
وشیک. [ وَ ] ( ع ص ) شتابی کننده. ( غیاث اللغات ). شتابکار و سریع. ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). زود. ( مهذب الاسماء ). مذکر و مؤنث در وی یکسان است. گویند: رجل وشیک و امراءة وشیک. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || پیک تیزرفتار. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). || قریب و نزدیک. ( اقرب الموارد ).
کلمات دیگر: