رسا، با صدای بلند، بلند، پر سر و صدا، گوش خراش، زرق و برق دار، پر صدا، بلند اوا، پراواز، پر جلوه، پر هیاهو
پراواز، مناسب برای اواز، پرنغمه
پراواز
مترادف و متضاد
فرهنگ فارسی
( پر آواز ) ( صفت ) پربانگ پر هیاهو پر غلغله .
لغت نامه دهخدا
( پرآواز ) پرآواز. [ پ ُ ] ( ص مرکب ) پربانگ. پرغلغله. پرهیاهو. و اغلب با شدن و گشتن و کردن ترکیب شود :
در کلبه نامور باز کرد
ز داد و ستد دژ پرآواز کرد.
ز لشکر جهانی پرآواز گشت.
ز من روی گیتی پرآواز گشت.
از اینکار گیتی پرآواز گشت.
وز افراسیاب اندر آن انجمن
که فغفور چین با وی انبازگشت
همه کشور چین پرآواز گشت.
سراسر جهان زو پرآواز شد.
بترسید و آن جانور بازگشت.
در کلبه نامور باز کرد
ز داد و ستد دژ پرآواز کرد.
فردوسی.
بشبگیر شاه یمن بازگشت ز لشکر جهانی پرآواز گشت.
فردوسی.
کنون نام نیکت به بد بازگشت ز من روی گیتی پرآواز گشت.
فردوسی.
بدو رای زن گفت اکنون گذشت از اینکار گیتی پرآواز گشت.
فردوسی.
پس آگاهی آمد ز چین و ختن وز افراسیاب اندر آن انجمن
که فغفور چین با وی انبازگشت
همه کشور چین پرآواز گشت.
فردوسی.
ز هیتالیان سوی اهواز شدسراسر جهان زو پرآواز شد.
فردوسی.
چو کوه از تبیره پرآواز گشت بترسید و آن جانور بازگشت.
فردوسی.
کلمات دیگر: