مقری

مقری . [ م ُ ] (ع ص ) خواناننده . (غیاث ) (آنندراج ). آنکه حکم به خواندن می کند و خواندن می فرماید. (ناظم الاطباء). || تعلیم کننده ٔ قرآن اطفال را. (غیاث ) (آنندراج ).
- کور مقری ؛ عبارت از حافظ نابینا که کودکان را خواندن قرآن می آموزاند... (غیاث ) (آنندراج ). || قرآن خواننده . (مهذب الاسماء). قاری . قراء. قرآن خوان . خواننده ٔ قرآن . نبی خوان . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : و تربت کسائی مقری ، به ری است . (حدود العالم ).
موسیجه و قمری چو مقریانند
از سروبنان هر یکی نبی خوان .

خسروی (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).

ماند ورشان به مطرب کوفی
ماند شارک به مقری بصری .

منوچهری (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).

تا فاتحةالکتاب برخواند
اندر عرب و عجم یکی مقری .

منوچهری .

مطرب قارون شده بر راه او
مقری بی مایه والحانش غاب .

ناصرخسرو (دیوان چ تقوی ص 39).

قمریان چون مقریان گشتند بر سرو بلند
بلبلان چون مطربان گشتند بر شاخ چنار.

امیرمعزی .

تو ای مقری نگر خود را نگویی کاهل قرآنم
که از گوهر نه ای آگه که مرد صوت و الحانی .

سنائی .

بلبل چو مذکر شود و قمری مقری
محراب چمن تخت سمن فاخته خاطب .

سوزنی .

مقری این آیه می خواند. (سلجوقنامه ٔ ظهیری ص 16).
به زلف مقری مصر و به مؤذن بسطام
به سرمناره ٔ مؤذن به لب تنور قطاب .

خاقانی .

نقل است که روزی مقرئی خوشخوان پیش او آمد و آیتی برخواند، گفت او را پیش پسر من برید تا برخواند و گفت زینهار تا آیتی نخوانی که صفت دوزخ و قیامت بود که او را طاقت آن نبود. اتفاقاً مقری سورة القارعه برخواند در حال نعره ای بزد و جان بداد. (تذکرةالاولیاء).
مقرئی می خواند از روی کتاب
مأکم غوراً ز چشمه بندم آب .

مولوی (مثنوی چ رمضانی ص 104).

مقریان را منع کن بندی بنه
یا معلم را بمال و خوف ده .

مولوی (مثنوی چ رمضانی ص 423).

فراز سرو بوستان نشسته اند قمریان
چو مقریان نغزخوان به زمردین منارها.

قاآنی .

- مقری تسبیح ؛ مهره ٔ کلان که بر سر تسبیح باشد و آن را در عرف ، امام تسبیح و اهل هندسُمیر خوانند. مقری سبحه . (آنندراج ) :
هر که شد بالانشین محروم شد از نام حق
مقری تسبیح از آن بی بهره از ذکر خداست .

سیدحسین خالص (از آنندراج ).

محض شهرت به هنرمندی کس حجت نیست
کسی از مقری تسبیح اذان نشنیده ست .

محسن تأثیر (از آنندراج ).

- مقری سبحه ؛ مقری تسبیح . (آنندراج ) :
چو یاد آورد زاهد از جام می
زند مقری سبحه اش بانگ نی .

ملاطغرا (از آنندراج ).

و رجوع به ترکیب قبل شود.
|| مؤذن . اذان گو.
- امثال :
مقری اگر بمیرد بانگ نماز برطرف نمی شود . (آنندراج ).
|| کسی که شغل اصلی او خوانندگی در پیشاپیش جنازه است که به گورستان برای تدفین برند. (از دزی ج 2 ص 321).

مقری ( 1632 - حدود 1578 ) . ابو العباس احمد ابن محمد مقری ( به انگلیسی: Abu - l - 'Abbas Ahmad ibn Mohammed al - Maqqari or Al - Makkari ) . مورخی از تلمسان واقع در الجزایر امروزی. وی پس از آموزش مقدمات به فاس در مغرب و در پی آن همراه دربار احمد المنصور، که کتاب خود روضة الاس العاطرة الانفاس، در باره علما مراکش و فاس را پیشکشش کرده بود به مراکش رفت. در پی مرگ المنصور بسال 1603 مقیم فاس شد و جانشین و پسر منصور، زیدان ابوالمعالی ( زیدان ابن احمد المنصوربن محمد الشیخ ، معروف به"زیدان السعدی " و مکنی به ابوالمعالی، از ملوک دولت اشراف السعدیین ) در سال 1618همزمان مفتی، و امام مسجد قراویین اش کرد هر چند در همان سال و احتمالا بر اثر جنگ و ستیز میان سعدیون از فاس خارج و عازم زیارت مکه شد.

هو
استاد قرایت قرآن ، قاری زبده قرآن مجید.

مقری moghri، قرائت کننده ، قرائت کننده قران ، یا متن مذهبی ، در شهربابک به شخصی که بر بام مسجد اعلام فوت کسی می کرده گفته می شده ، واصطلاح، مقری بام کردن، برای اعلام درگذشت کسی، هنوز هم بکار می رود ، گرچه اکنون مقری بربام نمی شود واز داخل مسجد پشت میکروفون اعلام می کند وصدای بلندگو از پشت بام مسجد به اطلاع اهالی می رسد، با شنیدن صدای مقری مرگ ، همه شهر وند در هر کجا که هستند، ساکت شوند ، وگوش فرادهند، که باز امروز کدام از اهالی در گذشت و جان به جان آفرین تسلیم نمود، و جالب مقدمه ی بیانات مقری بدین عبارت است ، تو جه فرمایید کاملا توجه فرمایید ؛ صلات ه مقری به مناسبت در گذشت فلان . . . . . وچند بیت شعر جانگداز قرائت کند ، دنیا چو رباط وما در او مهمانیم ، پر غره مشو که اندرو می مانیم ، و، گرگ عجل یکایک از این گله می برد ، این گله را ببین که چه آسوده می چرد