پیش فرض

پیش فرض یا مقدمه یک استدلال است که یک نتیجه را توجیه می کند، به عبارت دیگر فرضیه یک فرض است که چیزی درست است. در منطق، استدلال به یک مجموعه (حداقل دو) گزاره (که به عنوان فرضیه شناخته می شود) و به همراه یک گزاره دیگر (که به عنوان نتیجه یا تالی شناخته می شود) نیازمند است. این ساختارِ دو فرضیه و یک نتیجه، ساختار اصلی استدلال را تشکیل می دهد. با بهره گیری از یک سری قوانین، فرضیه های مختلف می تواند به یکدیگر متصل شود و منتهی به یک نتیجه شود که به این ترتیب می توان استدلال های پیچیده تر ساخت. همچنین با استفاده از فرضیه های اصلی می توانیم نتایج جدیدی را به دست آوریم که می توانند به عنوان فرضیه برای نتایج دیگر مورد استفاده قرار گیرند، یک نمونه از این روند قوانین استنتاج است.
ارسطو یافت که هر استدلالی می تواند به دو فرض منتهی به یک نتیجه ساده شود، بعضی اوقات فرضیه به طور کامل بیان نمی شود که این شرایط فرضیهٔ گم شده نام دارد. برای مثال:
ارسطو فانی است زیرا تمام مردان فانی هستند.
این واضح است که به طور ضمنی ادعا می شود که ارسطو مرد است. استدلال پیشین را می توان به صورت زیر بازنویسی کرد.

پیش فرض (Default)
انتخاب یک گزینه از سوی برنامه. این کار در مواقعی صورت می پذیرد که کاربر گزینه ای را از درون برنامه پیش بینی نکرده باشد و برنامه به گزینه مذکور نیاز داشته باشد.