بافیدن

بافتن
بافتن نسج

بافیدن. [ دَ ] ( مص ) بافتن. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( فرهنگ شعوری ). نسج. حیاکت :
آنچه پنجه سال بافیدی بهوش
زان نسیج خود بغلطاقی بپوش.بعد از آن قوم دگر از روزنش
مطلع گشتند بر بافیدنش.یا تو بافیدی یکی کرباس تا
خوش بسازی بهر پوشیدن قبا.و رجوع به بافتن شود.

= بافتن