زبان گفتاری

زبان گفتاری یا زبان محاوره ای یکی از گونه های کاربردی زبان است که برای ارتباط کلامی به کار می رود و در تقابل با زبان نوشتاری قرار می گیرد. ساخت های زبانی به کار رفته در زبان گفتاری عموماً ساده تر از ساخت های به کار رفته در زبان نوشتاری هستند.گفتار صورت اصیل و ابتدایی زبان است. در زبان معیار گفتاری تلفظ و ویژگی های لهجه ای و آهنگی کلام بیشترین اهمیت را دارد. گونهٔ زبان معیار در ایران آن است که در بین افراد تحصیل کرده و دارای پایگاه اجتماعی و اقتصادی بالاتر رایج است. به علت مرکزیت سیاسی، فرهنگی و اقتصادی تهران، زبان گفتاری رایج در بین تحصیلکردگان تهران، زبان معیار گفتاری در ایران است. زبان معیار گفتاری با زبان محاوره یکی است. برخی از نویسندگان نیز زبان گفتاری را زبان شکسته می نامند.به عبارتی زبان گفتاری سیستم منظم و معنادار آوایی زبان است. که عمدتاً از واجها تشکیل شده است.
Rijkhoff. J. (2002). The Noun Phrase. Oxford: Oxford University Press. p.23