گلاویز شدن

گراپلینگ (سرشاخ شدن، گلاویز شدن) در مبارزه تن به تن یک تکنیک مبارزه نزدیک است که برای بدست آوردن مزیت فیزیکی مانند بهبود موقعیت نسبی یا ایجاد صدمه به حریف مورد استفاده قرار می گیرد. گراپلینگ شامل تکنیک های مورد استفاده در بسیاری از رشته ها، سبک ها و هنرهای رزمی است که به عنوان ورزش رزمی و دفاع از خود تمرین می کنند.
کلینچ (سرپا) ، جرکاتی هستند که در آن ها دو رقیب بر روی پای خود ایستاده اند و از فنون گرفتنی برای بالاتنه رقیب استفاده می کنند. کلینچ معمولاً برای شروع فن زدن یا دفاع در برابر پرتاب ها یا زمین زدن ها استفاده می شود.
زمین زدن حرکت یا ترکیبی از حرکاتی است که توسط یک رقیب برای کشاندن حریف از موقعیت ایستاده اولیه به وضعیتی در خاک استفاده می شود. هدف از زمین زدن قرار گرفتن روی رقیب یا در وضعیتی است که کنترل نسبی بر او وجود داشته باشد.
پرتاب: یک پرتاب، تکنیکی است که در آن، یکی از رقبا طرف دیگر را بلند می کند یا تعادل او را به هم می زند و او را به زمین می کوبد یا (اگر او را بلند کرده باشد) در هوا فن دیگری به او می زند. فنون پرتابی اهداف متفاوتی دارند از کوبیدن و ناتوان کردن حریف در حالی که پرتاب کننده هنوز سرپا ایستاده است تا روشی برای زمین زدن یا به دست آوردن هر وضعیت کنترلی دیگر.
دور زدن : یک تکنیک دفاعی برای زمانی است که حریف اقدام به حمله به منظور زمین زدن بکند. این عمل با تغییر پاها به عقب و چرخیدن سریع انجام می شود که اگر به درستی انجام شود، می تواند به پشت حریف برود و او را کنترل کند.
تسلیم کردن: معمولاً دو نوع تسلیم وجود دارد: کسانی که به طور بالقوه حریف را خفه می کنند (چوک ها) و کسانی که به طور بالقوه باعث آسیب به مفاصل یا سایر بخش های بدن (قفل) می شوند. در مبارزات ورزشی، انتظار می رود که یک رقیب، هنگامی که نمی تواند از وضعیت منجر به تسلیم فرار کند به صورت شفاهی یا با ضربه زدن به حریف، به شکست اعتراف کند. مبارزینی که از اعلام تسلیم خودداری کنند، خود را در معرض ریسک بیهوشی یا صدمات جدی قرار می دهند.
روش های کنترل و ایمن سازی: به پشت خواباندن شامل نگه داشتن حریف به پشت بر روی زمین و در موقعیتی است که او قادر به حمله نباشد. در بعضی از سبک های گراپلینگ رقابتی، به پشت خواباندن یک پیروزی فوری است و در سبک های دیگرنشانه یک وضعیت تسلط کامل است که با امتیاز پاداش می شود. دیگر تکنیک های کنترل شامل قرار دادن حریف بر روی شکم (خاک کردن) یا بر روی چهار دست و پا است به طوری که باعث جلوگیری از فرار یا حمله رقیب بشود. هر یک از این تکنیک ها همچنین می تواند به عنوان مقدمه ای برای اجرای فنون تسلیم کردن مورد استفاده قرار گیرد.
فرار: به طور کلی، فرار حرکاتی هستند که باعث دور شدن از خطر یا یک وضعیت نامطلوب و مغلوب می شوند؛ مثلاً زمانی که یک مبارز که سر و گردنش از بغل ذر اختیار حریف قرار گرفته (کنترل از بغل) بتواند به گارد خود یا به طور کلی به حالت ایستاده برگردد، یا زمانی که از یک فن منجر به تسلیم شدن خود را رها کرده و به وضعیتی که دیگر برایش خطرناک نیست بر گردد.
تاباندن: فنونی است که بر روی حریفی که در حالت چهار دست و پا قرار دارد یا بر روی شکم خاک شده است به منظور گرفتن امتیاز، قرار دادن در وضعیت به پشت خواباندن (به پل بردن) یا بدست آوردن یک وضعیت با تسلط بیشتر اجرا می شوند.
بدل زدن یا چرخاندن: زمانی اتفاق می افتد که حریفی که در خاک در زیر حریف قرار گرفته است بتواند حرکتی بزند که بر روی حریف خود قرار بگیرد. (توضیح منشر کننده: بدل زدن، چرخاندن، رو دست زدن و رو کردن در فرهنگ مبارزه ای ایرانی هر کدام کاربردها و تعاریف جداگانه و مختص یه خود دارند. از آنجایی که این مقاله برگردان مقاله انگلیسی است لزوماً دیدگاه ها در خصوص این تکنیک ها یکسان نمی باشند)
گراپلینگ عموماً شامل ضربه زدن یا استفاده از سلاح ها نمی شود، با این حال، برخی از سبک های مبارزه یا هنرهای رزمی به طور یه خصوصی با تاکتیک هایی شناخته می شوند که در آن ها ضربه زدن و استفاده از سلاح در کنارگراپلینگ یا به صورت ترکیبی با آن به کار می روند.
تکنیک های گراپلینگ می تواند به زیر شاخه هایی مانند مبارزه در حالت کلینچ(سرپا)، زمین زدن و فنون پرتابی، تسلیم کردن، تکنیک های به پشت خواباندن یا کنترل کردن در خاک، فنون چرخشی، بدل زدن و تاباندن و فرار کردن بخش بندی شوند.
درجه استفاده از گراپلینگ در سیستم های مختلف مبارزه متفاوت است. بعضی از سیستم ها مانند کشتی آماتور، پهلوانی (کشتی هندی)، کشتی تسلیمی پهلوانی، جودو، سومو و جیو جیتسو برزیلی به طور انحصاری گراپلینگ هستند و اجازه ضربه زدن را نمی دهند. در بسیاری از ورزش های مبارزه ای مانند مسابقات هنرهای رزمی شوتو و هنرهای رزمی ترکیبی مبارزین از گراپلینگ و ضربه زدن در کنار هم استفاده می کنند.