نانوا

نان فروش، کسی که نان پخته میکندومیفروشد، نانبا
( صفت واسم ) پزنده وفروشنده نان خباز: سوی نانواشدسبک باغبان بدان شاخ زرین ازوخواست نان بدو نانواگفت کین رابهاندانم نیارمش کردن رها... ( شا.بخ .۲۹٠۵:۹ )

(ص . اِ. ) نان پز.

نانوا. [ نان ْ ] ( اِ مرکب ) ( از: نان + وا، پسوند اتصاف ) نانبا کردی : نان پان [ نان پزخانه ] از پان = وان ( فارسی ). ( از حاشیه برهان قاطع چ معین ). نان پز. ( آنندراج ). کسی که نان می سازدو میفروشد. خباز. ( ناظم الاطباء ). طالم :
سوی نانوا شد سبک باغبان
بدان شاخ زرین از او خواست نان.اینجا مساز عیش که بس بی نوا بود
در قحطسال کنعان دکان نانوا.یکی نانوا مرد بد بینوا
نه آبی روان و نه نانی روا.که این بانوا نانوازاده ای است
که از نور دولت نواداده ای است.آن نان پز را دید خریطه در گردن کرده چنانکه عادات نانوایان باشد. ( تذکرة الاولیا ). || اشکنه ای که در آن نان ریزه کرده باشند. ( ناظم الاطباء ).

کسی که نان می پزد و می فروشد، نان فروش.

خباز