واژگان

واژه، کلمه

واژگان=واژه گان
واژه=آواز
گان=خان=شان=سان=کان=تان=قان=غان معنی این واژها دانا می باشد

لغات

جمع واژه، اما گاه به معنای vocabulary, lexicon هم هست.

گردون : آسمان

واژگان، ناساز با آنچه یکی دوتن از کاربران در بالا از آن چون �واژه� یا �جمع واژه� یا عربی آن: �لغات� یاد نموده اند، تنها گردآمده ی ( جمع ) دو یا چند واژه با یکدیگر نیست که بویژه به ساختار و دستور زبان و شیوه های گزاره بندی واژه ها و کارواژه ها و دیگر آخشیج های زبانی اشاره دارد؛ بدین سان از مانشی فراتر از �گردآمده� ی دو یا چند واژه با یکدیگر برخوردار است. در گزیده ی زیر از یکی از یادداشت هایم از آنِ چندین سال پیش، همین سخن باریک و پاکیزه ( نکته ) را یادآور شده ام که بگمانم در این باره سودمند باشد:
. . .
به پندار من، یکی از کاریاهای برجسته ی هر رسانه ی پارسی زبان، افزون بر جستارهای ویژه ی رسانه ی خود، پاسداری از زبان کهن و زیبای پارسی است که با همه ی آسیب دیدگی های واژگانی آن بویژه از زبان عربیِ بیابانگردان عربستان و نوادگان کنونی شان، همچنان زبانی نیرومند و نرمش پذیر در بنیاد خویش، حتا نیرومندتر از زبان لاتین است که این یک، هستی خود را در کالبد زبان های اروپایی ریخته و خود به عنوان زبان توده ی مردم از میان رفته یا باریک تر بگویم: هیچگاه بکار نرفته است.

زبان پارسی کنونی یا همانا �زبان دَری� ( بگمان بسیار، کوتاه شده ی درباری! ) که از شاخه ی زبان های ایرانی خاوری است با آنکه، زبانی زنگار گرفته در گذر زمان است و به شَوَند سست شدن های پی در پی بنیان های اقتصادی ـ اجتماعی بویژه در شکست های تاریخی کوچک و بزرگ ایران بزرگ از عرب ها، تاتارها و ترک های آسیای میانی، ساختار واژگانی آن نیز تا اندازه ای شکسته شده، هنوز زبانی زنده است و بگمان من، زنده نیز خواهد ماند. بهترین گواه �سخت جانی� این زبان نیرومند و نرمش پذیر که در سنجش با حتا زبان های اروپایی همشاخه با خود، چون رودخانه ای زاینده در برابر زبان هایی با بسیاری ویژگی های سنگواره ای و سخت کالبد یافته است، برجای مانده های همچنان سبز آن، پیرامون ایران و افغانستان کنونی است. ما بخش ناچیزی از نیرو و توان زبان پارسی را بکار می گیریم.

ب. الف. بزرگمهر ۲۴ آذر ماه ۱۳۹۵

https://www. behzadbozorgmehr. com/2016/12/blog - post_45. html