اسلام گرایی

اسلام گرایی (اردو: .mw-parser-output .nastaliq{line-height:200%;font-size:150%;font-family:IranNastaliq,"Urdu Emad Nastaleeq","Noto Nastaliq Urdu","Urdu Typesetting","Jameel Noori Nastaleeq","Nafees Nastaleeq","Nafees Nastaleeq v1.01",Nafees,"Pak Nastaleeq","PDMS_Jauhar",sans-serif;text-justify:inter-word;font-weight:normal}.mw-parser-output .nastaliq .b{text-justify:inter-word}اسلام پرستی؛ عربی: إسلامویة‎؛ انگلیسی: Islamism) که با نام اسلام سیاسی نیز شناخته می شود نوعی ایدئولوژی است که «تعالیم، عقاید و ارزش های یک اسلام خاص را به عنوان بنیاد یک ساختار سیاسی که حامیان آن ایدئولوژی آن را دولت اسلامی می خوانند» به کار می بندد. اسلام گرایان می توانند تفاسیر گوناگونی را بر اساس سوره ها و آیات قرآنی داشته باشند. دیدگاه های اسلام گرایان بر پیاده سازی شریعت (قانون اسلامی) از اتحاد سیاسی پان اسلامیسم و حذف غیر مسلمانان منتخب به ویژه نفوذ نظامی، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی یا فرهنگی غرب در جهان اسلام که آن ها معتقد هستند با اسلام مغایرت دارد تأکید می کنند.
اسلام
قرآن
سید روح الله خمینی
ولایت فقیه
برخی محققان دینی (گراهام فولر) عقاید اسلام گرایی را آسان تر (سهل تر) می داند و معتقد است که این عقاید می توانند به عنوان شکلی از سیاست های هویتی یا حمایت از هویت و اصالت مسلمان، تقسیمات گستره تر و دین گستری اجتماعی عنوان می کند. در پی بهار عربی، اولیویه روآ اسلام سیاسی و دموکراسی سیاسی را با عنوان دو موضوع با وابستگی متقابل فزاینده شرح داد.
اسلام گرایان به طور کلی با استفاده از این اصطلاح مخالفت می کنند و مدعی هستند که عقاید و اهداف سیاسی آن ها ابراز عقیده مذهبی اسلامی آن ها است. به طور مشابه، برخی متخصصان اصطلاح «اسلام عمل گرا» (برنارد لوئیس)، یا «اسلام سیاسی» را مناسب می دانند. برخی نیز (رابین رایت) اصطلاح «اسلام نظامی» را با اسلام گرایی برابر دانسته اند.
چهره های مهم و اصلی اسلام گرایی مدرن شامل حسن البنا، سید قطب، ابوالاعلی مودودی و سید روح الله خمینی هستند.