( صفت ) آنکه نسب مردمان وقبایل راداند نسب شناس : ای سیدبارگاه کونین . نسابه شهرقاب قوسین . ( نظامی گنجینه گنجوی .ص ۳۵۸ ) توضیح [ ه ] آخرکلمه برای مبالغه است .
نسابه
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
(نَ سّ بَ ) [ ع . نسابة ] (ص . ) آن که نسب مردمان و قبایل داند، نسبت شناس .
لغت نامه دهخدا
نسابة. [ ن َ ب َ ] (ع اِمص ) قرابة. (اقرب الموارد) (المنجد). خویشاوندی . نزدیکی . پیوستگی .
نسابه. [ ن َس ْ سا ب َ / ب ِ ] ( از ع ، ص ، اِ ) نَسّابة. مرد نسب دان. عالم به علم انساب :
ای سید بارگاه کونین
نسابه شهر قاب قوسین.
ای سید بارگاه کونین
نسابه شهر قاب قوسین.
نظامی ( لیلی و مجنون ص 9 ).
نسابة. [ ن َس ْ سا ب َ ](ع ص ، اِ) نَسّاب . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). مرد نیک دانا به انساب . (از منتهی الارب ). نسب شناس و ماهر در معرفت انساب . (از سمعانی ). تاء آخر آن علامت مبالغه است در مدح مانند علامة. (منتهی الارب ). مرد نسب دان . (یادداشت مؤلف ) : نسب افریدون بدین نسابت کی یاد کرده آمد بیشترین نسابة و اصحاب تواریخ درنیافته اند. (فارسنامه ٔ ابن بلخی ص 11).
فرهنگ عمید
کسی که دارای علم انساب است و نسب مردم را می داند، نسب شناس، عالِم به انساب.
کلمات دیگر: