مرکز حفظ و اشاعه موسیقی

مرکز حفظ و اشاعه موسیقی که اینک با نام مرکز حفظ و پژوهش موسیقی فعالیت می کند، نهادی است که در زمینه شناسایی و گسترش موسیقی سنتی ایرانی به فعالیت می پردازد. این مرکز در گسترش موسیقی اصیل ایرانی و پرورش موسیقی دانان جوان سهم به سزایی داشته است.
داریوش صفوت این مرکز را در سال ۱۳۴۷ وابسته به سازمان رادیو تلویزیون وقت را بنیان نهاد و تا سال ۱۳۵۹ مدیریت آن را برعهده داشت.
این مؤسسه در زمانی گشایش یافت که تنها تنی چند از اساتید موسیقی سنتی در قید حیات بودند و اینان نیز بیشتر دوران کهولت و سال های واپسین عمر را می گذراندند. بانی اصلی آن استاد داریوش صفوت بود که با گرد آوردن برخی از استادان به نام موسیقی ایرانی چون نور علی خان برومند، سعید هرمزی، عبدالله خان دوامی، محمود کریمی، یوسف فروتن و… توانست گروهی از هنرجویان نخبه را پرورش و تحویل جامعه موسیقی بدهد.
در این مرکز دستگاه ها، گوشه ها و ریزه کاری ها و رموز موسیقی سنتی، به جوانان شیفته و با استعداد آموزش داده می شد. جوانانی که یا از دانشکده هنرهای زیبا رشتهٔ موسیقی لیسانسه یا در شرف لیسانسه شدن بودند و در دانشکده ردیف ها را نزد نور علی برومند و داریوش صفوت فراگرفته بودند، در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی نزد آن دو و اساتید دیگر این مرکز، به تکمیل و توسعهٔ دانش موسیقی خود پرداختند. از جمله این شاگردان می توان داود گنجه ای، عبدالمجید کیانی، ناصر فرهنگ فر، جلال ذوالفنون، حسین علیزاده، پرویز مشکاتیان، داریوش طلایی و رضا شفیعیان را نام برد.