جمع وبا
اوبیه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( اوبیة ) اوبیة. [ اَ ی َ ] ( ع اِ ) ج ِ وباء. ج ِ وباء.( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). رجوع به وباء شود.
اوبیة. [ اَ ی َ ] (ع اِ) ج ِ وباء. ج ِ وباء.(اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به وباء شود.
اوبئة. [ اَ ب ِ ءَ ] (ع اِ) ج ِ وباء و وباء. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). و آن بیماریی است عام که آنرا مرگامرگی گویند یا طاعون . (آنندراج ).
( اوبئة ) اوبئة. [ اَ ب ِ ءَ ] ( ع اِ ) ج ِ وباء و وباء. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). و آن بیماریی است عام که آنرا مرگامرگی گویند یا طاعون. ( آنندراج ).
کلمات دیگر: