جداساز

جداسازهای پایه (base isolators) وسایلی هستند که در زیر سازهها قرار می گیرند و آنها را از اثرات ویرانگر ناشی از نیروی جانبی زلزله، یا نوسانات ناشی از حرکت قطارها جدا می کنند.جداسازی لرزه ای ابزاری با سابقه در طراحی سازه ها است که به وسیله آن می توان سازه یا بخشی از آن یا حتی اجزای داخلی قرار گرفته در سازه را از اثرات مخرب شتاب زمین جداسازی نمود. یکی از اهداف جداسازی لرزه ای منحرف ساختن بسامد اصلی سازه از بسامدهای غالب زلزله و بسامد اصلی روسازه گیردار است. هدف دیگر از یک سیستم جداساز فراهم نمودن وسیلهای اضافی برای میراسازی انرژی و در نتیجه کاستن از شتاب منتقل شده به روسازه است. دیدگاه اصلی در این روش جداساختن سازه از زمین(عمومآ در جهت افقی) به منظور کاهش انتقال تحریک زلزله به سازه است. گستره ای از جداسازها شامل تکیه گاه های الاستومری (با و بدون هسته سربی)، تکیه گاه های اصطکاکی/لغزشی و تکیه گاه های غلتکی در بیست سال گذشته در کشورهایی مانند ایالات متحده، ژاپن، انگلستان، ایتالیا، نیوزیلند و غیره برای طراحی ضد لرزه ای ساختمانهای جدید زیادی به کار گرفته شده است.
جداسازهای الاستومری
جداسازهای اصطکاکی خالص
جداسازهای لاستیکی
جداسازهای آونگی اصطکاکی
جداسازهای سرب-لاستیک
جداسازهای کشسان-سایشی
جداسازهای EDF
برای اولین بار در کشور ایران و از انتشارات دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران کتابی با عنوان «جداسازی لرزه ای سازه ها با جداگر لرزه ای الاستومریک» توسط مولفین ایرانی به نامهای مهندس امید قیامی اردبیلی و دکتر عباس حق اللهی انتشار یافته است.