تبادل کلید

پروتکل تبادل کلیددر رمزنگاری یک پروتکل تبادل کلید یک توافقنامه بین حداقل ۲ جزء یک شبکه است که یک کلید را بین آن ها به اشتراک می گذارد و مانع دستیابی افراد خارج از پروتکل به این کلید می شود
کلیدهای عمومی و خصوصی
اشتراک گذاری کلیدهای محرمانه
رمز عبورm1636m1355
نخستین تبادل شناخته شده کلید عمومی بر پایه تبادل کلید دیفی-هلمن بنا شده بود. در این روش هر کدام از طرفین مولد یک گروه دوری را به توان عددی تصادفی می رسانند، در چنین شرایطی با توجه به شرط لگاریتم گسسته ادعا می شود که مهاجم -شنونده غیرمجاز که در حال استراق سمع است- نمی تواند اعداد تصادفی که انتخاب شده اند را حدس بزند.در تبادل کلید دیفی هلمن، هویت طرفین دخیل نیست، به چنین پروتکلهای تبادل کلیدی، پروتکل تبادل کلید بی هویت گفته می شود.
پروتکل تبادل کلیدهایی مثل پروتکل تبادل کلید دیفی-هلمن که هویت طرفین در تبادل کلید دخیل نیست، در برابر حمله مرد میانی آسیب پذیر هستند.طیف گسترده ای از پروتکل های تبادل کلید برای جلوگیری از حمله مرد میانی پیش بینی هایی داشته اند و بر این مبنا توسعه پیدا کرده اند. معمولاً از فرضیات ریاضی برای دخالت دادن هویت افراد استفاده می شود و هویت افراد با استفاده از روش های زیر در پروتکل لحاظ می شود:
روش معمول در این زمینه استفاده از امضای دیجیتال امن و قابل اطمینان است: اگر باب متنی را با کلید خصوصی اش امضاء کند و برای آلیس بفرستند، آلیس می تواند مطمئن باشد که این پیام از طرف مهاجم ارسال نشده است. زمانی که آلیس و باب می خواهند از کلید عمومی استفاده می کنند می توانند با استفاده از روش دیفی-هلمن امضای دیجیتال خود را معرفی کنند (برای مثال پروتکل امن انتقال ابرمتن ، SSL و...) روش های معروف دیگر برای استفاده از کلید عمومی/خصوصی در پروتکلهای MQV، YAK، ISAKMP که خود ار انواع پروتکلهای IPsec در ارتباطهای امن اینترنتی را می توان مشاهده کرد. همواره این پروتکلها نیازمند بررسی هستند که هویت اطلاعات و حفظ محرمانگی کلیدهای نشست را حفظ می کنند.