جزءواژگی

جزءواژگی (به انگلیسی: meronymy، برگرفته از واژه های یونانیِ meros = «بخش» و onoma = «نام») اصطلاحی در حوزهٔ معناشناسی و بیانگر یکی از روابط مفهومی میان اقلام واژگانی است. جزءواژگی نشان دهندهٔ رابطهٔ کل به جزء میان دو مفهوم است. این رابطه نوعی رابطهٔ سلسله مراتبی است که میان اجزاء و کل تشکیل دهندهٔ آن اجزا برقرار می شود.
صفوی، کورش (۱۳۹۰). درآمدی بر معنی شناسی. چاپ چهارم. تهران: انتشارات سورهٔ مهر.
جزءواژگی بر دو نوع است: جزءواژگی همنام و جزءواژگی ناهمنام.
در این نوع جزءواژگی، بخش موردنظر با کل همنام است؛ مثلاً بخشی از «دست» که از مچ تا نوک انگشتان را تشکیل می دهد، بازهم «دست» نامیده می شود.
در این نوع جزءواژگی، جزء با کل همنام نیست؛ مثلاً «ریشه»، «شاخه»، و «برگ» که اجزائی از «درخت» هستند، با آن همنام نیستند.