بایستگی

ضرورة

وجوب و ضرورت

بایستگی. [ ی ِ ت َ / ت ِ ] ( حامص ) وجوب. ضرورت :
جهان را چو باران به بایستگی
روان را به دانش به شایستگی.بگفت آنکه باید ز شایستگی
هم از بندگی هم ز بایستگی. || سزاورای. درخوری. لیاقت :
ز گنج و بزرگی و شایستگی
ز آهستگی ، هم ز بایستگی.از آرام و از کام و بایستگی
هم از بخشش و خورد و شایستگی.بدین شایستگی جشنی بدین بایستگی روزی
ملک را در جهان هر روز جشنی باد و نوروزی.به بایستگی خورد و جنباند سر
که خوردی ندیدم بدینسان دگر.

ضرورت، ضروری و لازم و مورد حاجت بودن.