( صفت ) آنکه پدرش را کشته باشند.
پدرکشته
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
پدرکشته. [ پ ِ دَ ک ُ ت َ / ت ِ] ( ن مف مرکب ) آنکه پدرش را کشته باشند :
پدرکشته را شاه گیتی مخوان
کنون کز سیاوش نماند استخوان.
پدرکشته کی می کند آشتی.
پدرکشته را شاه گیتی مخوان
کنون کز سیاوش نماند استخوان.
فردوسی.
پدر کشتی و تخم کین کاشتی پدرکشته کی می کند آشتی.
فرهنگ عمید
۱. کسی که پدرش را کشته باشند.
۲. [مجاز] دارای کینه و دشمنی سخت.
۲. [مجاز] دارای کینه و دشمنی سخت.
کلمات دیگر: