راینر ورنر فاسبیندر (به آلمانی: Rainer Werner Fassbinder) کارگردان، فیلم نامه نویس و بازیگر آلمانی بود. او یکی از کلیدی ترین فیلمسازان سینمای نوین آلمان پس از جنگ جهانی دوم به شمار می رود.
بنیاد فاسبیندر (آلمانی)
راینر ورنر فاسبیندر در بانک اطلاعات اینترنتی فیلم ها
راینر ورنر فاسبیندر در وبگاه قبریاب
راینر ورنر فاسبیندر در ۳۱ مه ۱۹۴۵ در شهر باد وریسهوفن از شهرهای ایالت بایرن به دنیا آمد. او تنها فرزند پدری پزشک به نام هلموت و مادری مترجم به اسم لایزولاته بود. فاسبیندر شش ساله بود که پدر و مادرش از هم جدا شدند و به این ترتیب وی مدتی نزد مادرش زندگی کرد. فاسبیندر در شهر مونیخ به دبیرستان رفت. شانزده ساله بود که تحصیل در دبیرستان را رها کرد و دو سال در دفتر پدرش کار کرد.در سال های پایانی دههٔ پنجاه مدام به سینما می رفت و همزمان با شرکت در کلاس های آموزش بازیگری، نخستین فیلم های کوتاهش را به نام های خیابان گرد در سال ۱۹۶۵ و هرج و مرج کوچک در سال ۱۹۶۶ ساخت.فاسبیندر به طرز روزافزونی به الکل و مخدر روی آورد و سرانجام در تاریخ ۱۰ ژوئن ۱۹۸۲ و در ۳۷ سالگی درگذشت.
در حدود اندکی بیش از یک دهه فعالیت سینمایی اش یعنی در فاصله سال های ۱۹۶۹ تا ۱۹۸۲ او بیش از ۴۰ فیلم کارگردانی کرد، ضمن آن که همزمان در تئاتر و موسیقی نیز فعال بود. فعالیت حرفه ای خود را در تئاتر با پایه گذاری گروه آنتی تئاتر و با تأثیر از لیوینگ تئاتر جولیان بک آغاز کرد.فاسبیندر در آغاز متأثر از تجربه تئاتری اش و نیز فیلمسازان موج نو، سبکی سرد و کمینه گرا به وجود آورد که نمونه هایش را در «عشق سردتر از مرگ است»، «کاتزلماخر» (۱۹۶۹)و یا وایتی می توان دید. سپس با توجه اش به «داگلاس سیرک»، ملودرامهای آمریکایی به عنوان منبع الهام او قرار گرفت و دایره مخاطبین اش را گسترده کرد. تاجر چهارفصل (۱۹۷۲) و «علی: ترس روح را می خورد» (۱۹۷۴) محصول این دوران اند.فیلم وایتی یکی دیگر از فیلم های این کارگردان است که در آن به نژادپرستی، بایسکشوالیته و وجود رذیلت در تمام انسان ها می پردازد در فیلم وایتی عناصر ضد تئاتری به وضوح دیده می شود این کارگردان با اینکه نقش کلیدی ای در سینمای آلمان داشت اما جایگاهی درخور فیلمهایش کسب نکرد و به او و آثارش بی توجهی شد البته در بین مردم آلمان او بیش تر به سبب آثار تلویزیونی اش (از جمله «میدان الکساندر برلین») و سبک زندگی و شخصیت «متفاوت» اش شناخته شده بود.
بحران های عمیق دو جانبه روانی/اجتماعی به ویژه در ارتباط با جنسیت و اقلیت ها و اغلب تلفیق آن ها با هم در لابه لای زندگی روزمره در آثارش به وفور به چشم می خورند، اما هم جنس گرایی و اقلیت های جنسی در چهار فیلم از آثار او به ویژه بدل به مضمونی روشن می شود. «اشک های تلخ پترا فون کانت» (۱۹۷۲) که به زندگی یک طراح مُد و رابطه او با دستیارش می پردازد، «فاکس و دوستانش» (۱۹۷۴) که صریح ترین بیان هم جنس گرایی در جامعه معاصر را با بازی خود فیلمساز به تصویر می کشد. «در سالی با ۱۳ ماه» (۱۹۷۸) دربارهٔ یک ترنس و سرگردانی او بین دو جنس است؛ و سرانجام «کرل» (۱۹۸۲) اقتباسی دیدنی از نمایش «ژان ژنه» به همین نام.با همه این تفاسیر می توان گفت آلمان به طور کلی دست مایه اصلی کارهای اوست. فاسبیندر فیلم یا نمایشنامه ای ندارد که به آلمان مربوط نشود. بسیاری از منتقدان او را از نظر پرداختن مفصل به آلمان با هاینریش بل مقایسه می کنند.
بنیاد فاسبیندر (آلمانی)
راینر ورنر فاسبیندر در بانک اطلاعات اینترنتی فیلم ها
راینر ورنر فاسبیندر در وبگاه قبریاب
راینر ورنر فاسبیندر در ۳۱ مه ۱۹۴۵ در شهر باد وریسهوفن از شهرهای ایالت بایرن به دنیا آمد. او تنها فرزند پدری پزشک به نام هلموت و مادری مترجم به اسم لایزولاته بود. فاسبیندر شش ساله بود که پدر و مادرش از هم جدا شدند و به این ترتیب وی مدتی نزد مادرش زندگی کرد. فاسبیندر در شهر مونیخ به دبیرستان رفت. شانزده ساله بود که تحصیل در دبیرستان را رها کرد و دو سال در دفتر پدرش کار کرد.در سال های پایانی دههٔ پنجاه مدام به سینما می رفت و همزمان با شرکت در کلاس های آموزش بازیگری، نخستین فیلم های کوتاهش را به نام های خیابان گرد در سال ۱۹۶۵ و هرج و مرج کوچک در سال ۱۹۶۶ ساخت.فاسبیندر به طرز روزافزونی به الکل و مخدر روی آورد و سرانجام در تاریخ ۱۰ ژوئن ۱۹۸۲ و در ۳۷ سالگی درگذشت.
در حدود اندکی بیش از یک دهه فعالیت سینمایی اش یعنی در فاصله سال های ۱۹۶۹ تا ۱۹۸۲ او بیش از ۴۰ فیلم کارگردانی کرد، ضمن آن که همزمان در تئاتر و موسیقی نیز فعال بود. فعالیت حرفه ای خود را در تئاتر با پایه گذاری گروه آنتی تئاتر و با تأثیر از لیوینگ تئاتر جولیان بک آغاز کرد.فاسبیندر در آغاز متأثر از تجربه تئاتری اش و نیز فیلمسازان موج نو، سبکی سرد و کمینه گرا به وجود آورد که نمونه هایش را در «عشق سردتر از مرگ است»، «کاتزلماخر» (۱۹۶۹)و یا وایتی می توان دید. سپس با توجه اش به «داگلاس سیرک»، ملودرامهای آمریکایی به عنوان منبع الهام او قرار گرفت و دایره مخاطبین اش را گسترده کرد. تاجر چهارفصل (۱۹۷۲) و «علی: ترس روح را می خورد» (۱۹۷۴) محصول این دوران اند.فیلم وایتی یکی دیگر از فیلم های این کارگردان است که در آن به نژادپرستی، بایسکشوالیته و وجود رذیلت در تمام انسان ها می پردازد در فیلم وایتی عناصر ضد تئاتری به وضوح دیده می شود این کارگردان با اینکه نقش کلیدی ای در سینمای آلمان داشت اما جایگاهی درخور فیلمهایش کسب نکرد و به او و آثارش بی توجهی شد البته در بین مردم آلمان او بیش تر به سبب آثار تلویزیونی اش (از جمله «میدان الکساندر برلین») و سبک زندگی و شخصیت «متفاوت» اش شناخته شده بود.
بحران های عمیق دو جانبه روانی/اجتماعی به ویژه در ارتباط با جنسیت و اقلیت ها و اغلب تلفیق آن ها با هم در لابه لای زندگی روزمره در آثارش به وفور به چشم می خورند، اما هم جنس گرایی و اقلیت های جنسی در چهار فیلم از آثار او به ویژه بدل به مضمونی روشن می شود. «اشک های تلخ پترا فون کانت» (۱۹۷۲) که به زندگی یک طراح مُد و رابطه او با دستیارش می پردازد، «فاکس و دوستانش» (۱۹۷۴) که صریح ترین بیان هم جنس گرایی در جامعه معاصر را با بازی خود فیلمساز به تصویر می کشد. «در سالی با ۱۳ ماه» (۱۹۷۸) دربارهٔ یک ترنس و سرگردانی او بین دو جنس است؛ و سرانجام «کرل» (۱۹۸۲) اقتباسی دیدنی از نمایش «ژان ژنه» به همین نام.با همه این تفاسیر می توان گفت آلمان به طور کلی دست مایه اصلی کارهای اوست. فاسبیندر فیلم یا نمایشنامه ای ندارد که به آلمان مربوط نشود. بسیاری از منتقدان او را از نظر پرداختن مفصل به آلمان با هاینریش بل مقایسه می کنند.
wiki: راینر ورنر فاسبیندر