جلوه های ویژه

جلوه های ویژه در سینما به دو دسته تقسیم می شود:۱ - جلوه های ویژه میدانی۲ - جلوه های ویژه دیداری
کروماکی
جلوه های بصری
جلوه های صوتی
جلوه های ویژه میدانی (Special Effects) در صنعت فیلم سازی به تصاویری گفته می شود که در زمان ساخت فیلم، ساخت آن ها مشکل باشد. این صحنه ها به صورت واقعی و رئال کار می شوند و همهٔ آن ها توسط بدلکاران، هنرمندان، فیلمبرداران و تعدادی متخصصان مواد منفجره و ماکت سازی اجرا شده و با خود دوربین ها ضبط می شوند و بعضی از آن ها بعد از ضبط کار می شوند.
جلوه های ویژه به دو دستهٔ جلوه های نوری و جلوه های مکانیکی تقسیم می شود.
(که جلوه های عکسی نیز خوانده می شوند) تکنیک هایی هستند که در آن ها تصاویر یا فریم های فیلم به صورت عکسی ایجاد می شوند که این به طریق «درون-دوربینی» و با استفاده از نوردهی چندگانه، ترکیب تصاویر یا فرایند شوفتان است، یا به طریق فرآیندهای پس از تولید و با استفاده از چاپگر نوری است.

جلوه های ویژه (special effects)
حقه های سینمایی. صحنه های ساختگی و غیرمستند که با تدابیر ویژه و ابداعی (در دوربین فیلم برداری، لابراتوار، و رایانه) ساخته می شوند؛ مانند ایجادِ زلزله، آتش سوزی های مهیب، انفجارهای ویرانگر، موجودات عظیم الجثۀ خیالی و ماقبل تاریخی، و صحنه های بزرگ نبرد، که هیچ کدام واقعاً جلوی دوربین فیلم برداری اتفاق نمی افتند یا حضور ندارند؛ اما با شگرد و «حقه» ساخته و پرداخته می شوند، و با توجه به کیفیت آن ها در نظر بیننده واقعی جلوه می کنند. ازجمله شگردهای جلوه های ویژه استفاده از پردۀ آبی، جلوه های ویژۀ رایانه ای، نقاشی روی شیشه، و مدل سازی و ماکت، و انتقال نگاتیو بر روی دیسک سخت برای تبدیل به دیجیتال و سپس اجرای تروکاژ و تبدیل دوبارۀ نگاتیو درخور ذکرند.