کلمه جو
صفحه اصلی

تخصیص گر

فرهنگ فارسی

واحدی دستوری که مصداق‌های بالقوۀ گروه اسمی را محدود می‌کند


دانشنامه عمومی

در زبان شناسی، تخصیص گر (determiner) واحدی دستوری است که مصداق های بالقوۀ گروه اسمی را محدود می کند. تخصیص گرْ واژه، عبارت، یا وندی است که همراه اسم یا گروه اسمی می آید تا ارجاع آن اسم یا گروه اسمی را در متن بیان کند.
J. van Eijck: Determiners. In: R. E. Asher et al. (Hrsg.): Encyclopedia of language and linguistics 2, 1994. S. 877–881.
تخصیص گر ممکن است مشخص کند که آیا اسم (نام واژه) به عنصری نکره یا معرفه اشاره دارد؟ به عنصری دور یا نزدیک اشاره دارد؟ به یک عنصر اشاره دارد یا چند عنصر؟ و غیره. نمونه های تخصیص گرها در زبان فارسی عبارتند از: صفات اشاره: این، آن، ضمایر ملکی: -تان، -شان ...، و کمیت نماها: خیلی، کم، چند.

فرهنگستان زبان و ادب

{determiner} [زبان شناسی] واحدی دستوری که مصداق های بالقوۀ گروه اسمی را محدود می کند


کلمات دیگر: