بجایه

بِجایَه (Bejaia)
بِجایَه
(به فرانسوی بوژی) بندری در الجزایر، واقع در ۱۹۳کیلومتری شرق الجزیره، با ۱۶۵,۸۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۸). در
12129700-1.jpg
حاشیۀ جلگه ای حاصل خیز، با بارش سالانۀ ۱,۰۰۰ میلی متر، در مصب وادی سومام، نزدیک کوه گورایه، با ارتفاع ۶۶۰ متر، واقع شده است. صادرات آن عبارت اند از چوب، پوست، سنگ آهن، فسفات، تنباکو، هیدروکربن، و مشروبات الکلی. قدمت این بندر به زمان رومی ها می رسد و در کنترل دزدان دریایی، اسپانیایی ها، و عثمانی ها بوده است. احداث خط لولۀ نفت از حصی مسعود در ۱۹۵۹ سبب رونق هرچه بیشتر بندر مذکور شد و آن را به بندر اصلی صادرات نفتی صحرای افریقا تبدیل کرد. هم اکنون روغن زیتون، شراب، و چوب پنبه نیز از این بندر صادر می شود. رومی ها بجایه را با نام سالدائه می شناختند. در قرن ۵م مقرّ حکومت واندال ها بود. در زمان سلطۀ اعراب مکّۀ کوچک نامیده می شد. پس از قرن ۱۶، ویران شد و در ۱۸۳۳ زمانی که فرانسوی ها آن را تصرّف کردند، چیزی جز چند دژ و ساختمان ویرانه در آن وجود نداشت. احتمالاً واژۀ شمع در زبان فرانسه از نام این شهر گرفته شده است، چون نخستین شمع های مومی از بجایه صادر می شد.