وارهاندن

( مصدر ) آزاد کردن رها کردن نجات دادن : (( از بد پشیمان میشوی ا... گویان میشوی آن دم ترا او می کشد تا وارهاند مر ترا. ) ) ( دیوان کبیر )

وارهاندن. [ رَ دَ ] ( مص مرکب ) وارهانیدن. آزاد کردن. خلاص کردن. رها کردن. بازرهانیدن. نجات دادن. خلاص بخشیدن :
بزن برق وار آتشی در جهان
جهان را ز خود واره و وارهان.کشد گرگ از یکی سو تا تواند
ز دیگر سو شبان تا وارهاند.کز محنت خویش وارهانم
در حضرت یار خود رسانم.آن سگی که میگزد گویم دعا
که از این خو وارهانش ای خدا.عاصیان و اهل کبائر را بجهد
وارهانم از عقاب نقض عهد.قطره ٔعلم است اندر جان من
وارهانش از هوا وز خاک تن.این جهان زندان و ما زندانیان
حفر کن زندان و خود را وارهان.مرا رضای توباید نه زندگانی خویش
اگر مراد تو قتل است وارهان ای دوست.پروانه ام اوفتان و خیزان
یک بار بسوز ووارهانم.و رجوع به رهانیدن و رهاندن و بازرهانیدن شود.

آزاد کردن، خلاص کردن.