<div class="boxBd">وضی ٔ. [ وَ ] ( ع ص ) بر وزن امیر، خوب و پاکیزه روی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ): وجه وضی ٔ؛ روی تازه.( مهذب الاسماء ). ج ، اَوضیاء، وِضاء. ( منتهی الارب ).</div>

وضی ٔ. [ وَ ] ( ع ص ) بر وزن امیر، خوب و پاکیزه روی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ): وجه وضی ٔ؛ روی تازه.( مهذب الاسماء ). ج ، اَوضیاء، وِضاء. ( منتهی الارب ).

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">(صفت ) خوبروی .</div>

فرهنگ فارسی

<div class="boxBd">(وَ ) [ ع . ] (ص . ) خوبروی .</div>

فرهنگ معین

<div class="boxBd">خوب و پاکیزه روی.</div>

وضی

فرهنگ فارسی

فرهنگ معین

لغت نامه دهخدا

فرهنگ عمید