آنکه در خواندن نغمه محتاج دمکش نباشد
یکه خوان
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
یکه خوان. [ ی َک ْ ک َ / ک ِ / ی ِک ْ ک َ / ک ِ خوا / خا ] ( نف مرکب ) آنکه در خواندن نغمه محتاج دمکش نباشد. ( آنندراج ). و رجوع به یکه خوانی شود.
فرهنگ عمید
ویژگی آوازه خوانی که در مجلس بزم تنها بخواند و همکار و هم آهنگ نداشته باشد.
کلمات دیگر: