گنبد قابوس

۱ - شهرستانی است که سابقا جزو استراباد و امروزه جزو استان دوم ( مازندران ) است و آن از شمال به کشور اتحاد جماهیر شوروی از جنوب بشهرستان گرگان و از خاور بشهرستان بجنورد و از باختر بدریای مازندران محدود است . این شهرستان که دشت گرگان در آن واقع است در گذشته زیر آب بوده و با عقب نشینی دریا بتدریج بر وسعت آن افزوده میشود . آب و هوای دشت در تابستان بسیار گرم و در زمستان معتدل است در بخش شمال خاوری دشت کوه شرقی- غربی سنگوداغ کشیده شده که خط الراس آن مرز ایران و شوروی است . رودخانه اترک که از هزار مسجد سرچشمه میگیرد از دشت گذشته و بخلیج حسینقلی میریزد. رود گرگان که سرچشمه آن کوههای آلاداغ خراسان است از معبر کوهستانی گذشته وارد دشت میشود. رودخانه های دیگر آن ساری سو اوغان خرخر حاجی سر و نوده رود میباشند. شهرستان گنبد قابوس ۲۱۷ آبادی و ۳۶۷۶۷۴ تن جمعیت دارد . ۲ - شهر مرکز شهرستان گنبد قابوس در ۹۴ کیلومتری شمال خاوری گرگان و در جنوب و نزدیک رودخانه گرگان واقع شده . طول جغرافیایی آن ۵۵ درجه و ۱٠ دقیقه و عرض جغرافیاییش ۳۷ درجه و ۱۵ دقیقه است . جمعیت آن در سال ۶٠/۷۲۱ ۱۳۴۷ تن بود . آب شهر از جوی رودخانه خرخر تامین میشود . گنبد قابوس که یکی از بناهای تاریخی است در شمال شهر واقع شده و از مسافت دور دیده میشود. این گنبد بامر قابوس بن وشمگیر در سال ۳۹۷ ه. بنا شده . خرابه های شهر قدیم جرجان در ۳ کیلومتری جنوب باختری واقع است .
شهرستان گنبد قابوس قبلا از نظر اداره آمار و ثبت احوال مرکز دشت گرگان ولی از نظر تقسیمات کشوری یکی از بخشهای شهرستان گرگان بود .

گنبدقابوس. [ گُم ْ ب َ دِ ] ( اِخ ) شهرستان گنبدقابوس قبلاً از نظر اداره آمار و ثبت احوال مرکز دشت گرگان ولی از نظر تقسیمات کشوری یکی از بخشهای شهرستان گرگان بود و در سال 1328 به شهرستان تبدیل گردید. حدود و خلاصه مشخصات آن بشرح زیر است :
حدود: از طرف شمال به مرز ایران و کشور اتحاد جماهیر شوروی ، از خلیج حسینقلی دریای مازندران ، همه جا در طول رودخانه اترک تا محل اتصال اترک به رودخانه سومبار و ازآن به بعد خطالرأس کوه سنگوداغ تا حدود شمالی آبادی نارلی از بخش مراوه تپه ( از آن به بعد جزء شهرستان بجنورد است )، از طرف جنوب به شهرستان گرگان ( بخشهای مینودشت ، رامیان ، علی آباد مرکزی )، از طرف خاور به شهرستان بجنورد و از طرف باختر به دریای مازندران متصل می شود.
وضع کلی طبیعی شهرستان گنبدقابوس یا دشت گرگان : دشت مسطحی است که با شیب بسیار کمی به دریای مازندران منتهی میشود. در این دشت جز قسمتهای خاور و شمال خاوری هیچگونه عارضه ای به نظر نمی رسد. در ازمنه قدیم که سطح دریای مازندران بالاتر بوده این صحرا را آب دریا فراگرفته بوده ، ولی به مرور زمان در نتیجه پایین رفتن دریا و رسوبات رودهای مهم گرگان و اترک و غیره که شرح آنها داده خواهد شد بحال فعلی درآمده و اینک نیز بواسطه عقب نشینی دریا تدریجاً به وسعت دشت افزوده میشود. زمینهای نزدیک به ارتفاعات برای زراعت مستعد است و از بهترین مراتع محسوب میگردد و هر قدر به دریا نزدیک میشود شوره زار و لم یزرع است.
آب و هوا: هوای دشت در تابستان گرم و در زمستان معتدل است و وزش باد خاوری در تابستان هوا را گرم نموده و وزش باد شمال باختری از طرف دریااز گرمی هوا میکاهد. در زمستان باران بیشتر از برف میبارد، در صورتی که باد شمال بوزد منجر به یخبندان میشود. چون افق شهرستان باز و بمحض وزش باد ابرها متفرق میشوند، لذا بارندگی دشت کمتر از نواحی دیگر گرگان است. ارتفاعات : در قسمت شمال خاوری دشت کوه شرقی غربی سنگوداغ واقع گردیده که خطالرأس آن مرز ایران و شوروی محسوب میگردد. مرتفعترین قله آن به ارتفاع 735 گز در شمال آجی سو و قله شمال خاوری نارلی به ارتفاع 812 متر است. در قسمت شمال خاوری گنبدقابوس بین دو دره رود اترک و رود گرگان کوهستان کم ارتفاعی به نام گلیجه داغ و نارلی داغ وجود دارد. مرتفعترین قله آن به ارتفاع 712 گز در شمال گچی سو، 822 گز در شمال قلیج ایشان و 908 متر در جنوب مراوه تپه و شمال آبادی عرب است. ارتفاعات خاوری دشت دنباله سلسله جبال البرز است که به کوههای شهرستان بجنورد متصل میشود و مرتفعترین قله آن در خاور این شهرستان مشهور به کوه زاو به ارتفاع 1434 متر است. رودهای دشت گرگان به شرح زیر است : 1 - رودخانه اترک ، سرچشمه رود مذکور از ارتفاعات هزارمسجد خراسان است که در خاور مراوه تپه وارد این شهرستان میشود و از وسط بخش مراوه گذشته در قلعه چات با رودخانه سومبار یکی شده ، از این محل به بعد مرز ایران و شوروی محسوب میشود و در خلیج حسینقلی به دریای مازندران منتهی میگردد. رودخانه مزبور در منطقه دشت به مرور زمان بستر خود را به عمق 2 الی 20 متر فروبرده و قابل استفاده جز برای آشامیدن نیست و از اینجه برون به بعد در برنج کاری استفاده میشود. موقع طغیان بهار و تابستان آب آن فوق العاده تقلیل مییابد. 2 - رودخانه گرگان ، سرچشمه آن ارتفاعات آلاداغ خراسان است. در خاور دهستان گوگلان از معبر کوهستانی گذشته وارد دشت میشود. بستر این رودخانه نیز در عمق بیش از 5 متر واقع است و جز برای آشامیدن استفاده دیگری از آن نمیشود. این رودخانه سراسر دشت گرگان را طی نموده در باختر خواجه نفس به دریای مازندران میریزد. اکثر آبادیهای طوایف آتابادی ، جعفربای در طرفین این رودخانه قرار گرفته اند. 3 - رودخانه ساری سو، سرچشمه آن از کوههای گلی داغ است ، با رودخانه یلی چشمه یکی شده در حدود چای قوشن به رودخانه گرگان متصل میشود. 4 - رودخانه اوغان ، سرچشمه آن ارتفاعات نردین و دانیال است ، با رودهای فارسیان و فرنگ یکی شده در حدود بایلر گامیشلی به رودخانه گرگان متصل میشود. 5- رودخانه خرخر، سرچشمه آن کوههای دهستان دزدین است که در قلی تپه از کوهستان خارج شده و در اراضی سارلی به رودخانه گرگان متصل میشود. از این رودخانه نهری بوسیله قنات به شهر گنبدقابوس برده شده است. 6 -رودخانه حاجی لر، این رودخانه از اتصال دو رودخانه ٔچهل چای و نرمه آب تشکیل شده است اولی از ارتفاعات جنوبی قله قافه و دومی از مارکوه سرچشمه گرفته و در هزار گزی قصبه مینودشت یکی شده پس از مشروب نمودن برخی از قراء در خرابه های شهر قدیم جرجان به رودخانه گرگان میریزد. 7- رودخانه نوده رود، سرچشمه آن ارتفاعات خوش ییلاق است و در اراضی آبادی خوجم لی به رودخانه گرگان میریزد. شهرستان گنبدقابوس یا دشت گرگان یکی از بهترین مراتع نواحی شمال کشور محسوب میشود و برای نگاهداری گوسفند، شتر و اسب بسیار مناسب است. غلات بخوبی در آن به عمل می آید و در صورتی که با وسائل موتوری کشت و زرع معمول شود، محصول عمده برداشته میشود. دشت گرگان از نظر تقسیمات اداره آمار با مراعات نقاط ترکمن نشین به 8 حوزه تقسیم گردیده است. صورت زیربخشهای تابع و تعداد قراء و جمعیت آن را نشان میدهد.

/gonbede ghaaboos/ برجی مربوط به خاندان آل زیار که در قرن چهارم هجری درگرگان قدیم بنا گردیده و بلندترین برج تاریخی در ایران است